ธนบัตรแม้จะเบา แต่เมื่อปะทะใบหน้าก็ยังรู้สึกเจ็บ
หยาง ฟานกัดริมฝีปากอย่างแรง สีหน้าเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำในทันที ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาจากอกจนถึงกระหม่อม เขาคว้าขวดเบียร์ที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วเหวี่ยงไปที่ศีรษะของเฉิน หลิน
แต่ขวดในมือของเขายังไม่ทันตกลงไป ขวดเหล้าอีกใบก็ระเบิดบนหัวของเฉิน หลินเสียแล้ว
หยาง ฟานตกตะลึง มองไปที่โจว เหวินฮุยที่กำลังถือขวดเหล้าครึ่งใบด้วยสีหน้าประหลาดใจ
"ลังเลอะไรล่ะ?" โจว เหวินฮุยขมวดคิ้วมองหยาง ฟาน แล้วแย่งขวดเหล้าในมือของเขามา ก่อนจะฟาดลงบนหัวของเฉิน หลินอีกครั้ง
เสียงดังปัง ขวดเหล้าระเบิดเป็นเศษแก้วสีเขียวบนศีรษะของเฉิน หลิน
"เธอทำอะไรน่ะ?" เฉิน หลินถูกตีจนงง ตะโกนด้วยความโกรธ
แว่นตากันแดดที่เขาใส่ตลอดทั้งปีหลุดออกไป
โจว เหวินฮุยไม่พูดอะไร โยนขวดเหล้าครึ่งใบทิ้งไป แล้วก้มลงมองหาสิ่งอื่นรอบๆ
แต่พวกเขาเพิ่งดื่มเบียร์ไปสองขวด ไม่มีขวดเหลืออีกแล้ว
โจว เหวินฮุยหาไม่พบ จึงหยิบขวดเบียร์ที่ยังไม่ได้เปิดออกมาจากลัง
"นะ นะ นะ นายจะทำอะไร? วางมันลงเดี๋ยวนี้!" เฉิน หลินกระโดดขึ้นมาตะโกน
ศีรษะของเขายังคงทนทานมาก โดนตีสองครั้งแต่กลับไม่มีบาดแผลเลย
