เหว่ย จวิ้นใช้ปากเล็กๆ ที่งดงามของเธอ ทำให้หยาง ฟานได้สัมผัสถึงจุดสุดยอดของชีวิตอีกครั้ง
เนื่องจากความตื่นเต้นที่มากเกินไป หยาง ฟานจึงไม่สามารถทนได้นาน ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เสร็จสิ้น
ทั้งสองคนไม่มีประสบการณ์ในเรื่องแบบนี้ หยาง ฟานลืมเตือนเหว่ย จวิ้น และเหว่ย จวิ้นก็ไม่รู้ตัวว่าหยาง ฟานใกล้จะถึงจุดสุดยอด เธอยังคงพยายามอมและดูดอย่างขะมักเขม้น ผลก็คือ อย่างไม่ทันตั้งตัว มันพุ่งเข้าไปในลำคอของเธอทันที
จริงๆ แล้วส่วนที่เหว่ย จวิ้นใช้ลิ้นรับไว้ได้เป็นเพียงส่วนน้อย ส่วนใหญ่ไหลเข้าไปในลำคอแล้ว
หยาง ฟานสวมกางเกงขึ้นมา หยิบกระดาษชำระเดินเข้าห้องน้ำ
เหว่ย จวิ้นกำลังเปลือยกายคุกเข่าอยู่หน้าโถส้วม อาเจียนไม่หยุด
หยาง ฟานเห็นท่าทางทรมานของเธอ รู้สึกผิดในใจ เขาส่งกระดาษให้เธอ พูดเบาๆ ว่า: "ถ้าเธอรู้สึกไม่สบายมาก ใช้นิ้วล้วงคอเอาออกมาก็ได้นะ แบบนี้จะทำให้อาเจียนออกมาได้ ฉันรู้สึกดีมากเมื่อกี้ เลยลืมเตือนเธอ"
เหว่ย จวิ้นรับกระดาษมา เช็ดปาก พูดอย่างไม่พอใจว่า: "นายตั้งใจจะให้ฉันกินใช่ไหม?"
"ไม่ใช่ ฟ้าดินเป็นพยาน ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" หยาง ฟานรีบพูดอย่างจริงจัง
