หยาง ฟานจับมือโจว เหวินฮุยไว้ แล้วถามเสียงเบาว่า "แม่เล็ก คุณเข้าใจความหมายของพี่สะใภ้แล้วหรือยังครับ"
โจว เหวินฮุยโบกมือด้วยความรำคาญ "ฉันเข้าใจบ้าอะไร พูดจนตัวเองยังงงเลย"
หยาง ฟานถึงกับพูดไม่ออก "แล้วทำไมคุณถึงพูดอย่างกระตือรือร้นขนาดนั้นล่ะครับ"
"ไอ้หนูเวร อยากโดนตีใช่ไหม" โจว เหวินฮุยตาเขียวพูด "ถึงแม้ฉันจะไม่เข้าใจว่าเธอหมายความว่ายังไง แต่ฉันก็สรุปได้สองข้อ ไม่สิ สามข้อ"
"อย่างแรก พี่สะใภ้ของเธอมีใจให้เธอ อย่าท้อ เส้นทางนี้ถูกต้องแล้ว สองคนที่ยังไม่ได้หมั้นหมายกันจะรออะไร พอพี่ชายของเธอกลับมาก็ไปดูตัวใหม่ก็ได้นี่"
"อย่างที่สอง พี่สะใภ้ของเธอสนใจความคิดเห็นของคนภายนอกมาก จนถึงขั้นที่ยอมละเลยความรู้สึกของตัวเองเพื่อรักษาหน้าตา ฉันว่านี่แหละที่สำคัญที่สุด นอกจากนี้ พี่สะใภ้ของเธอไม่มีความรู้สึกอะไรกับพี่ชายของเธอหรอก ทั้งสองคนไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกันตั้งแต่แรกใช่ไหม คนอื่นแนะนำให้รู้จักกัน แค่เจอกันสองครั้งเท่านั้นเอง"
"ฉันพูดแบบนี้ เธออย่าคิดมากนะ ฉันก็เชื่อว่าพี่ชายของเธอต้องกลับมาแน่นอน ไม่มีข่าวคราวก็คือข่าวดีที่สุด"
