"ผีบ้าอะไรกัน!" หยาง ฟานพูดอย่างไม่พอใจ "นี่เธอพูดอะไรไม่เข้าท่ากับพี่สะใภ้ฉันอีกแล้วเหรอ?"
หลี่เจียลูบอกที่กำลังสั่นเทาเบาๆ พลางบ่นอย่างน้อยใจ "เธอนี่โผล่หัวมาเงียบๆ แบบนี้ จะทำให้คนตกใจตายหรือไง? ฉันจะพูดอะไรไม่เข้าท่ากับพี่สะใภ้เธอได้ยังไง พวกเราแค่แลกเปลี่ยนข้อมูลกันเท่านั้นเอง"
หยาง ฟานเบ้ปาก แล้วนั่งลงข้างๆ ทั้งสองคน มือลูบๆ ดึงแตงกวาอ่อนออกมาจากต้น เช็ดกับเสื้อนิดหน่อยแล้วยัดเข้าปาก
ธรรมชาติบริสุทธิ์ไร้มลพิษ กินแล้วอร่อยกว่าพวกที่สวยงามในซูเปอร์มาร์เก็ตเยอะเลย
"ข้อมูลอะไรล่ะ แบ่งปันให้ฉันฟังบ้างสิ" หยาง ฟานถามพลางกัดแตงกวาดังกรอบๆ
หลี่เจียแอบมองหยาง ฟานด้วยหางตา แต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร แก้มของเธอก็เริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา
แต่ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ท้องฟ้ามืดลง ความมืดที่กำลังจะปกคลุมแผ่นดินก็แอบซ่อนความอายเล็กๆ น้อยๆ บนใบหน้าของหลี่เจีย รวมถึงสายตาที่ดูไม่เป็นธรรมชาตินักด้วย
"อยากรู้เหรอ?" หลี่เจียเงยหน้าถาม
"อยากรู้...เธอพูดมาเถอะ เรื่องในหมู่บ้านฉันแทบไม่รู้อะไรเลย" หยาง ฟานพูดอย่างไม่ใส่ใจ
เขาแค่เบื่อ ตั้งใจจะฆ่าเวลาเฉยๆ เท่านั้น
