เหว่ย จวิ้นปล่อยน้ำอย่างสุดแรงจนลืมเรื่องที่อยู่ตรงหน้า และหยุดทำอะไรกับหยาง ฟานไปเลย
"เธออย่าหยุดสิ ฉันกำลังมาแล้ว" หยาง ฟานเร่งเร้า
เหว่ย จวิ้นหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ ทำท่าเหมือนคนเป็นโรคหอบหืดนอนอ่อนระทวยอยู่บนตัวหยาง ฟาน พักใหญ่จึงค่อยๆ พูดว่า "เมื่อกี้นี้ทำให้ฉันหมดแรงไปทั้งตัวเลย ขอพักหายใจหน่อย..."
"เธอถึงจุดสุดยอดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? น่าจะเป็นเหตุผลที่น้ำออกมาแรงขนาดนั้น" หยาง ฟานหัวเราะอย่างประหลาดใจ
ถ้าเหว่ย จวิ้นเป็นผู้ชาย คงถูกดูถูกอย่างแน่นอน
เร็วเกินไปแล้ว ไม่ถึงไม่กี่นาทีก็ถึงจุดสุดยอดซะแล้ว
"อย่าพูดอีกเลย หน้าฉันร้อนจนแทบจะลอกออกมาแล้ว" เหว่ย จวิ้นร้องด้วยความอาย
ความอายที่มากเกินไปทำให้เธอไม่อยากอายอีกต่อไป แต่หยาง ฟานก็ยังคงแกล้งยั่วเธออยู่เรื่อย
"ทั้งสวยทั้งน่าเล่น ยอดเยี่ยมจริงๆ!" หยาง ฟานจ้องมองที่แห่งทองคำที่เปียกชุ่มตรงหน้าแล้วพูดล้อเล่น ก่อนจะเริ่มขุดเจาะอุโมงค์ที่ไม่รู้ความลึกนี้ต่อไป
"อ๊ะ...อ๊ะ อ๊ะ คุณ คุณหยุดสักครู่ได้ไหม ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ" เหว่ย จวิ้นครางด้วยความเสียวซ่าน แล้วรีบร้องบอกอย่างเร่งรีบ
