สายตาของหยาง ฟานจ้องมองอย่างเหม่อลอย เสียงของเย่ เถิงแม้จะได้ยินเข้าหู แต่เขาก็กรองมันออกไปโดยอัตโนมัติ
ในขณะนี้ ในสายตาของเขาไม่มีสิ่งอื่นใดเลย มีเพียงรูปร่างที่เหมือนปีศาจของพี่สะใภ้เท่านั้น
อกอวบ สะโพกผาย อ้อนแอ้นน่าหลงใหล
ผิวขาวเนียนภายใต้แสงอาทิตย์ยามเย็นที่ส่องผ่านร่มไม้ เปล่งประกายชวนหลงใหล ราวกับหยกที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ
ส่วนที่ควรขาวก็ขาวนุ่มนวล ส่วนที่ควรชมพูก็เป็นสีชมพูชวนหลงใหล
เอวบางร่างน้อย สะโพกงาม ขายาวเรียวทั้งสองข้างแนบชิดกัน มองเห็นเค้าลางของทิวทัศน์ที่แห่งทองคำ
หยาง ฟานกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนอยู่ในห้องอบไอน้ำ ความร้อนแรงแผ่ซ่านจากอวัยวะภายในในพริบตา แล้วรวมตัวกันที่ท้องน้อยอย่างรวดเร็ว กระตุ้นสัญชาตญาณความเป็นชายของเขา
เขาก้าวเข้าไปหาเย่ เถิงโดยไม่รู้ตัว แต่เพียงแค่ขยับเท้า เสียงตะโกนแหลมของเย่ เถิงก็ดังเข้าหู
คราวนี้เขาได้ยินชัดเจนแล้ว
"ฟ่านจื่อ!"
"ออกไป!!!"
เมื่อเห็นสีหน้าของพี่สะใภ้ที่แดงก่ำด้วยความตกใจ หยาง ฟานก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เขารู้สึกสับสนทันที
