หยาง ฟานตกตะลึงโดยไม่รู้ตัว คำพูดของจางอวี่หลานช่างเป็นถ้อยคำที่รุนแรงเหลือเกิน
"ผมจะขอบคุณจางเจี้ยจนกว่าคุณจะพอใจแน่นอนครับ งั้นผมขอวางสายก่อนนะครับ"
แม่เล็กอยู่ข้างๆ หยาง ฟานก็ไม่กล้าพูดตรงๆ จึงพูดแค่ประโยคสั้นๆ
หลังจากวางสายจางอวี่หลาน หยาง ฟานเก็บโทรศัพท์มือถือแล้วพูดอย่างสงบว่า "ไม่มีอะไรแล้วครับแม่เล็ก เป็นคนที่ผมฝากไว้ช่วยจัดการให้น่ะครับ"
โจว เหวินฮุยทำท่าเหมือนไม่รู้จักหยาง ฟานอย่างกะทันหัน มองเขาด้วยสีหน้าตกตะลึงแล้วถามว่า "คนที่นายหามาเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?"
"ดูเหมือนว่าจะมีอิทธิพลอยู่บ้างครับ" หยาง ฟานยิ้มตอบ
"ไม่น่าเชื่อเลย นายนี่มันเก่งจริงๆ ขอแค่เรื่องนี้สำเร็จก็พอแล้ว" โจว เหวินฮุยยืดตัวอวดเอวอรชรแล้วพูดอย่างผ่อนคลายว่า "โดนไอ้เฉิน หลินรังควานจนฉันเกือบเป็นบ้าแล้ว"
"คืนนี้แม่จะทำอาหารพิเศษให้นาย แล้วก็จะเอายาบำรุงที่นายเอามาให้มาปรุงอาหารให้ดีๆ ด้วย!"
"แม่เล็กครับ อย่าละคำว่าเล็กสิครับ" หยาง ฟานพูดอย่างอ่อนใจ
วันนี้โจว เหวินฮุยไม่รู้เป็นอะไร ดันมาติดใจเรื่องคำเรียกนี้ซะได้
