งูตัวเงินตัวทองเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ในวินาทีที่หยาง ฟานฟาดไม้ลงมา มันพุ่งเข้าใส่ข้อเท้าของเขาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า เย่ เถิงตกใจจนแทบช็อก ร้องเสียงดังลั่น "อ๊า!" แล้วรีบตะโกนเตือน "ฟ่านจื่อ ระวัง ระวัง!"
หยาง ฟานยังคงสงบนิ่ง แม้เขาจะไม่ใช่ผู้จับงูมืออาชีพ แต่ตั้งแต่เด็กก็คุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้มาไม่น้อย
เขาก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว มือที่ถือไม้ฟาดไปมาจนเกิดเป็นเงาไม้ทึบตัน
เน้นความยุ่งเหยิงเพื่อเอาชนะผู้เชี่ยวชาญ
งูตัวเงินตัวทองเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าการฟาดไม้ของคนมาก หยาง ฟานจ้องมองอย่างแม่นยำยังไม่แน่ว่าจะตีโดน ได้แต่คาดเดาทิศทางการเคลื่อนที่ของมัน พร้อมกับฟาดไม้สะเปะสะปะในบริเวณที่คาดว่ามันจะไป
เสียงดัง "ปัง!" ไม้ในมือของเขาก็ฟาดโดนหลังของงูตัวเงินตัวทองในที่สุด
งูตัวเงินตัวทองถูกกระตุ้นให้โกรธทันที มันพลันลุกขึ้นยืนตัวตรง แลบลิ้นจ้องมองหยาง ฟาน ดวงตาขนาดเท่าเมล็ดถั่วแดงเล็กๆ นั้นเห็นได้ชัดถึงความโกรธแค้นที่เหมือนมนุษย์
