หลี่เจียถามเช่นนั้นทำให้ฟูเสียวเปียงตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์
ใต้ชายคา เขาจ้องมองด้วยดวงตาไร้เดียงสาเล็กๆ คู่นั้น และถามอย่างงุนงงว่า "นี่เธอได้มาจากไหน?"
"คำถามนั้นไม่ควรเป็นฉันที่ถามเธอหรอกเหรอ?" หลี่เจียย้อนถาม
"โอ้ โอ้ ฉันนึกออกแล้ว ฉันนอนหลับๆ ตื่นๆ อยู่ เธอทำให้ฉันงงไปหมด" ฟูเสียวเปียงพูดอย่างไม่พอใจ "แน่นอนว่าฉันเตรียมไว้สำหรับเราสองคนสิ ไม่งั้นจะเอาไว้ทำอะไร?"
"เธอเคยใช้สิ่งแบบนี้เมื่อไหร่? เธอไม่ได้วางแผนจะมีลูกหรอกเหรอ?" หลี่เจียถามด้วยความโกรธ
อารมณ์ของคนเป็นสิ่งที่แปลกมาก
เมื่อครู่ตอนที่หลี่เจียนั่งอยู่ตรงนั้น หยาง ฟานเห็นได้ชัดเจนว่าเธอยังมีใบหน้าแดงระเรื่อเหมือนดอกท้อ เต็มไปด้วยความแดงระเรื่อหลังจากฝนในภูเขาหมอก แต่เพียงคำถามเดียว สีแดงบนใบหน้าเธอก็จางหายไปในทันที กลายเป็นความโกรธในพริบตา
ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น ทักษะการแสดงของผู้หญิงคนนี้ยอดเยี่ยมมาก
