ขจัดความขัดแย้ง?
คำพูดนี้ออกมาจากปากของเฉิน หลิน เบาบางราวกับปุยนุ่นที่ปลิวไสวในฤดูใบไม้ผลิ ราวกับว่าเพียงลมพัดเบาๆ ก็จะหายวับไปไม่เหลือร่องรอย
แต่ในสายตาของหยาง ฟาน กลับมีแววเยาะหยัน มองไปยังชายผอมดำคนนี้
ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น เขาได้แสดงบทบาทคนชั่วออกมาอย่างเต็มที่แล้ว
"ไปเถอะ ไปดื่มกับอาโหดของเธอหน่อย!"
โจว เหวินฮุย ถือตะกร้าผักเดินออกมาจากครัวอย่างกะทันหัน ยิ้มพลางสั่งหยาง ฟานประโยคหนึ่ง
หยาง ฟาน มองอย่างเหม่อลอย ค่อยๆ หันคอที่แข็งทื่อไปมองโจว เหวินฮุย
ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้วหรือ?
เมื่อเผชิญกับสายตาที่เชื่อไม่ได้ของเขา โจว เหวินฮุย ยิ้มเบาๆ พลางขยิบตาให้หยาง ฟาน
หยาง ฟาน งงไปครู่หนึ่ง นี่มันหมายความว่าอะไร?
โจว เหวินฮุย มีรอยยิ้มลึกลับจางๆ ที่มุมปาก แล้วพยักหน้าให้หยาง ฟานอีกครั้ง
หยาง ฟาน ตระหนักว่าแม่เล็กคนนี้กำลังวางแผนอะไรบางอย่างอีกแล้ว แต่การให้เขาไปดื่มกับเฉิน หลิน เป็นเรื่องที่เขารู้สึกขัดเคืองใจจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงการดื่มเลย แค่มองหน้าดำๆ เหมือนก้นลาของเขา เขาก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว
