เฉินเจาซานถึงแม้จะพูดติดอ่าง แต่ก็เป็นเด็กที่กตัญญูมาก
หยาง ฟานโทรศัพท์มาไม่ถึงสิบนาที เขาก็รีบร้อนมาถึงแล้ว
พอถามสั้นๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น พอได้ยินว่าเมาเหล้า ก็ไม่พูดอะไรอีก แบกเฉิน หลินขึ้นเดินไปเลย
"เป็นเด็กหนุ่มที่ดี น่าเสียดายที่มีเฉิน หลินเป็นลุง สองสามีภรรยานี่สร้างบาปกรรมกันจริงๆ!" โจว เหวินฮุยมองเฉินเจาซานที่เดินจากไป ส่ายหน้าพลางถอนหายใจด้วยความเสียดายเบาๆ
เฉินเจาซานมีนิสัยซื่อๆ เรื่องใหญ่น้อยในบ้านแทบทั้งหมดเฉิน หลินเป็นคนตัดสินใจ แม้แต่ภรรยาก็เป็นเฉิน หลินเป็นคนจัดการให้
ตัวเขาเองมีนิสัยไม่เลวนัก แต่เมื่อติดตามเฉิน หลินก็ไม่น้อยที่ทำเรื่องชั่วร้าย
เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสามีภรรยาทั้งสองกับเฉิน หลิน ในหมู่บ้านมีข่าวลือสารพัด
แต่ทุกคนก็มีความเห็นตรงกันอย่างหนึ่งคือ แทบทั้งหมดรู้สึกเสียดายให้กับเฉินเจาซาน
เด็กหนุ่มที่ดีคนหนึ่ง หัวมีหญ้าขึ้นเต็มไปหมด วันๆ เป็นสมุนให้ลุง
"จะกินอาหารเย็นไหม?" เย่ เถิงถามขึ้นมาอย่างเงียบๆ
โจว เหวินฮุยลูบหน้าอกที่นูนสูงสองสามที ลำคอขยับเล็กน้อย สีหน้าดูไม่ค่อยดีพลางส่ายหน้าพูดว่า "ฉันไม่กินแล้วล่ะ พวกเธอสองคนจะกินก็กินเถอะ"
