หยาง ฟานตอบรับด้วยความยินดี แล้วขับรถเข้าไปในเมือง
เขาซื้อชุดใหม่ให้เหว่ย จวิ้นก่อน เพื่อปกปิดรูปร่างที่ยั่วยวนของเธอ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว หยาง ฟานก็เลือกโรงแรมที่มีราคาปานกลางและมีโทรศัพท์สาธารณะที่เคาน์เตอร์ แล้วให้เหว่ย จวิ้นเข้าพักก่อน
"ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันนะ" หยาง ฟานพูด
เหว่ย จวิ้นมองหยาง ฟานอย่างเขินอาย แล้วพยักหน้าเบาๆ
"งั้นฉันไปก่อนนะ" หยาง ฟานยิ้มและโบกมือลา
เหว่ย จวิ้นชะงักไปครู่หนึ่ง เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็พูดไม่ออก
หยาง ฟานรออยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่าเธอกลั้นคำพูดที่อยากจะพูดไว้ เขาจึงพยักหน้าแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เขาคิดว่าวันนี้เด็กสาวคนนี้ต้องเจอกับเรื่องราวขึ้นๆ ลงๆ มากมาย ควรให้เวลาเธอได้พักผ่อนสักหน่อย เขาค่อยมาดูอีกทีตอนเย็นหรือพรุ่งนี้
ภายใต้สายตาแปลกๆ ของสาวน้อยที่เคาน์เตอร์ หยาง ฟานเดินออกจากประตูโรงแรม
เด็กสาวคนนั้นคงสงสัยว่า หยาง ฟานเป็นคนไวไฟหรือเปล่า ขึ้นไปไม่ถึงสามนาทีก็ลงมาแล้ว
ด้วยความรู้สึกอารมณ์ดี หยาง ฟานขึ้นขี่รถสามล้อของเขา เขาเพิ่งจะเลี้ยวไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ ก็มีรถคันหนึ่งขวางหน้าเขาไว้เหมือนกับจะปล้น
หยาง ฟานตกใจ รีบเหยียบเบรกทันที
พอมองดูให้ชัดๆ ก็พบว่าเป็นรถของจูซานซาน ภรรยาของเล่าโจว
กระจกรถลดลงมา ใบหน้าที่ดูแลรักษาอย่างดีของจูซานซานโผล่ออกมา "ไปไหนมาฟ่านจื่อ?"
"พี่สะใภ้ทำผมตกใจหมดเลย ถ้าผมชนขึ้นมาจะทำยังไง?" หยาง ฟานพูดอย่างไม่พอใจ
"ชนมาเลย ชนมาเลย รถพี่สะใภ้แข็งแรงเหมือนตัวพี่เอง ทนต่อการชนได้" จูซานซานยิ้มอย่างเย้ายวน
หยาง ฟานสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้กำลังพูดจาสองแง่สองง่าม เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดี
"ถ้าไม่มีอะไรทำ ไปนั่งที่ร้านพี่สะใภ้ไหม?" จูซานซานผงกศีรษะถามหยาง ฟาน
"พี่สะใภ้ครับ ผมกำลังจะไปเดินรับซื้อของตามถนนน่ะครับ" หยาง ฟานตอบ
"ไปๆๆ วันนี้พี่จะจ่ายค่าแรงให้เอง พี่เพิ่งซื้อตู้ใหม่มา แต่ไม่รู้วิธีประกอบ ไปช่วยพี่ดูหน่อยสิ" จูซานซานยืนกรานเชิญชวน
"เล่าโจวไม่ได้อยู่ที่ร้านเหรอครับ" หยาง ฟานพูด "แค่ตู้เดียว เขาคงจัดการได้อยู่แล้ว"
"พูดถึงไอ้แก่นั่นฉันก็โมโห ไอ้ตัวดีนั่นคงรู้ตัวว่าทำผิดเลยหนีไปฟาร์มซะแล้ว" จูซานซานหรี่ตาลงอย่างโกรธๆ แล้วรีบเปลี่ยนสีหน้าทันที พูดกับหยาง ฟานอย่างกระตือรือร้น "รีบไปกันเถอะ ช่วยพี่สะใภ้หน่อย"
เมื่อจูซานซานเชิญชวนขนาดนี้แล้ว หยาง ฟานก็ต้องช่วยเธอแน่นอน
ถึงแม้ว่าสองสามีภรรยาจะทั้งอยู่และทำธุรกิจในตลาดวัสดุทางการแพทย์ ทำให้ดูเหมือนคนขายของเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่มีที่อยู่อาศัย แต่จริงๆ แล้วพวกเขาเป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่
นอกจากจะรับซื้อวัสดุทางการแพทย์ในตลาดแล้ว พวกเขายังมีฟาร์มปลูกสมุนไพรเป็นของตัวเองด้วย และมีถึงสองแห่ง
จูซานซานยังมีร้านเครื่องสำอางของตัวเองอีกด้วย ขายเครื่องสำอางที่สกัดจากสมุนไพรจีนล้วนๆ
ร้านนี้ถือเป็นกระปุกออมสินส่วนตัวของเธอ เล่าโจวไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวด้วย
"พี่สะใภ้ เธอเดินหน้าไปก่อนนะ เดี๋ยวผมตามไปทันที" หยาง ฟานพูด
"งั้นรีบๆ หน่อยล่ะ!" จูซานซานร้องเรียกอย่างยิ้มแย้ม
หยาง ฟานรับคำ หลังจากจูซานซานขับรถจากไป เขาก็ตามไปทันที
พอเขาไปถึงร้านของเล่าโจว จูซานซานก็ชงชาเสร็จแล้ว
หยาง ฟานกวาดตามองรอบๆ ร้านแล้วถามว่า "พี่สะใภ้ ตู้ล่ะครับ?"
จูซานซานยิ้มอ่อนโยนเหมือนพี่สะใภ้ แล้วตอบว่า "เดี๋ยวก็ส่งมาแล้ว ดื่มชาไปก่อน รออีกสักหน่อยนะ"
หยาง ฟานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "พี่สะใภ้นี่เตรียมพร้อมจริงๆ ตู้ยังไม่มาเลย แต่จัดคนทำงานพร้อมแล้วใช่ไหมล่ะ?"
"ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะเจอกันพอดี แต่เดิมงานนี้ก็เก็บไว้ให้เธออยู่แล้ว" จูซานซานยิ้มพลางนั่งลงข้างๆ หยาง ฟาน ร่างอวบอิ่มอ้อนแอ้นแทบจะแนบชิดกับร่างของหยาง ฟาน
อย่างไรก็ตาม จูซานซานก็เป็นแบบนี้เสมอ หยาง ฟานนอกจากจะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในใจแล้ว ก็คุ้นเคยกับมันมานานแล้ว
"พี่สะใภ้ ทำไมชานี่รสชาติแปลกๆ ล่ะ?" หยาง ฟานจิบชาแล้วพึมพำ
ดื่มแล้วเหมือนมีกลิ่นยา
จูซานซานจู่ๆ ก็ดูไม่เป็นธรรมชาติ เธอเสยผมแล้วพูดว่า "นี่... ฉันไม่รู้นะ ชาของเล่าโจว ถ้าเธอไม่ชินกับมัน ฉันเปลี่ยนให้ไหม?"
"ไม่เป็นไร ผมลองชิมอีกหน่อย" หยาง ฟานดื่มอีกสองอึก
กลิ่นยาชัดเจนขึ้น แต่ในขณะเดียวกันสมองก็เริ่มมึนงงอย่างหนัก
"พี่สะใภ้ ชานี่มันเสียแล้วมั้ง..."
พูดยังไม่ทันจบ เปลือกตาของเขาก็หนักอึ้งขึ้นมาทันที แล้วก็หมดสติไป
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้
พอความรู้สึกตัวค่อยๆ กลับมา หยาง ฟานลืมตาขึ้นมา ก็เห็นร่างอวบอิ่มอ้อนแอ้นกำลังนั่งคร่อมอยู่บนตัวเขา พร้อมกับเสียงฉับๆ ร่างนั้นก็กำลังขยับไปมา
หยาง ฟานคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่
เขาบีบแก้มตัวเองแรงๆ โอ๊ย... เจ็บนี่
งั้น... ร่างนี้?
หยาง ฟานเบิกตาโพลงมอง สมองสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
นี่คือจูซานซาน!
ถึงแม้จะถอดเสื้อผ้าออกและเห็นแค่ด้านหลัง แต่หยาง ฟานก็จำได้
ในทันใด หยาง ฟานตกใจจนสมองว่างเปล่าไปชั่วขณะ
จูซานซานวางยาเขา!
แล้วยังแปลงร่างเป็นสาวขี่ม้า ขี่เขาซะด้วย!
ในขณะที่หยาง ฟานกำลังมองอย่างงงๆ จูซานซานที่กำลังครางด้วยความสุขก็ขยับขาเรียวยาวขาวผ่องนั้น ร่างงามสง่าที่กำลังนั่งคร่อมอยู่บนตัวเขาก็หมุนกลับมาอย่างไม่มีช่องว่าง
พอเห็นร่างงามสง่าที่หันกลับมา หยาง ฟานก็เปลี่ยนสีหน้าทันที!
จูซานซานวางยาเขา ชัดเจนว่าเธอไม่ต้องการให้เขารู้ว่าเธอกำลังขี่เขาอยู่ ถ้าตอนนี้เธอรู้ว่าเขาตื่นแล้ว...