หยาง ฟานพูดอย่างนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรอีก แต่กลับหัวเราะเยาะตัวเองแล้วถามว่า "คุณคนรับซื้อของป่านี่ วันนี้ได้รับของเป็นตัวแม่ร้ายกาจอย่างฉัน พอใจกับผลงานไหม?"
"ผมคงไม่พอใจไม่ได้จริงๆ เพราะผมไม่เห็นว่าพี่จะร้ายกาจอะไร แต่อ้วนนั้นจริง!" หยาง ฟานพูดพลางหัวเราะ
"คุณกำลังบ่นว่าฉันอ้วนเหรอ?" ผู้หญิงคนนั้นหันมาถามทันที "อ้วนมากเหรอ?"
ดูเหมือนคำพูดของหยาง ฟานจะทำร้ายความภาคภูมิใจในตัวเองของเธอ สีหน้าเธอดูหม่นลงทันที
"ผมไม่ได้พูดถึงรูปร่าง แต่พูดถึงตรงนี้" หยาง ฟานลูบจุดซ่อนเร้นของผู้หญิงคนนั้นพลางหัวเราะ "ส่วนรูปร่างนั้น ผมว่าพอดีๆ อวบแต่ไม่มัน เป็นความอวบที่สมบูรณ์แบบมาก"
ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นแดงขึ้นมาทันที "ตรงนั้น...จะมีความแตกต่างระหว่างอ้วนผอมด้วยเหรอ?"
"ก็มีนะ อ้วนหน่อยสนุกกว่า" หยาง ฟานพูดพลางหัวเราะ
แม้เขาจะไม่รังเกียจความผอมจนเห็นกระดูก แต่ก็ชอบให้ตรงนั้นอ้วนหน่อย
"นี่...คุณชอบก็ดีแล้ว" ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะอายขึ้นมา
แต่ใบหน้าขาวอมชมพูของเธอ ไม่อาจแยกออกว่าเป็นสีแดงจากความเร่าร้อนหรือความอายกันแน่
