หยาง ฟานวิ่งเข้าห้องน้ำ อาบน้ำอย่างสบายใจ และในขณะเดียวกันก็ทำให้สมองของเขาได้ปลอดโปร่งขึ้น
เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ ลานบ้านเงียบสงัด ไม่มีเสียงพูดคุยของโจว เหวินฮุยและเย่ เถิงจากด้านนอก
ใกล้เที่ยงแล้ว สองคนนี้ไปไหนกัน?
หยาง ฟานอดสงสัยไม่ได้
หลังจากเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น หยาง ฟานกังวลว่าโจว เหวินฮุยจะเห็นว่าเขาไม่เต็มใจ และอาจจะคิดหาวิธีอื่นเพื่อจัดการกับเฉิน หลิน เขากลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรโง่ ๆ เพราะความหุนหันพลันแล่น
คิดแบบนี้แล้ว เขาก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที รีบออกไปดูที่ลานบ้านก่อน แล้วก็เริ่มค้นหาทีละห้อง
บ้านที่หยาง ฟานอาศัยอยู่เป็นบ้านไม้ที่สืบทอดมาจากปู่ของเขา
มีสองชั้นพร้อมดาดฟ้า มีลานสองชั้น ด้านนอกมีลานหนึ่งที่มีบ้านชั้นเดียวสองหลัง เดิมเป็นห้องหนังสือและห้องรับแขก ตอนนี้หยาง ฟานใช้เป็นห้องนั่งเล่นและห้องครัว ส่วนบ้านไม้เป็นห้องนอนของทั้งสามคน
หยาง ฟานค้นหาทั่วชั้นหนึ่งและชั้นสอง แต่ก็ไม่พบร่องรอยของคนทั้งสอง ทำให้เขารู้สึกกังวลขึ้นมา โจว เหวินฮุยผู้หญิงบ้าคนนี้คงไม่ได้ไปหาเฉิน หลินโดยตรงหรอกนะ?
ยืนอยู่ที่บันไดชั้นสอง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะโทรหาโจว เหวินฮุย แต่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงครางอ่อนหวานดังมาจากชั้นบน เสียงอ่อนหวานนุ่มนวล
นี่เป็นเสียงของพี่สะใภ้เย่ เถิง
สมองของหยาง ฟานพลันมึนงงไปชั่วขณะ พี่สะใภ้ถูกคนทำอะไรหรือ?
ไอ้เวรเอ๊ย!
ความโกรธของหยาง ฟานพุ่งขึ้นสู่ศีรษะทันที
สำหรับพี่สะใภ้คนนี้ที่ไม่มีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากับพี่ชายของเขาเลย เขาแอบหลงรักเธอมาไม่ใช่แค่วันสองวันแล้ว
แต่เขาเพียงแค่ได้จับมือเท่านั้น แต่ตอนนี้กลับถูกคนอื่นมาแย่งไปเสียแล้ว?
ผลลัพธ์นี้เป็นสิ่งที่หยาง ฟานไม่สามารถยอมรับได้อย่างแน่นอน
เขากดความโกรธในใจเอาไว้ แล้วค่อย ๆ ย่องขึ้นไปที่ห้องใต้หลังคาชั้นบน
หยาง ฟานค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ห้องใต้หลังคาอย่างระมัดระวัง แล้วมองเข้าไปในห้องผ่านช่องว่างระหว่างแผ่นไม้
พอมองเข้าไป ดวงตาของหยาง ฟานก็เบิกกว้างทันที
พี่สะใภ้ของเขาถูกคนทำอะไรสักอย่างจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถเรียกว่าถูกทำร้ายได้ทั้งหมด...
ตอนนี้ในห้องใต้หลังคาที่แสงแดดส่องสว่างไปทั่ว และดอกไม้ที่โจว เหวินฮุยปลูกไว้กำลังบานสะพรั่งแข่งกัน พี่สะใภ้ของหยาง ฟานที่ปกติแล้วดูเรียบร้อยอ่อนหวาน และพูดจาเบา ๆ นุ่มนวล กำลังเปลือยกายทั้งตัวโน้มตัวพาดอยู่บนขอบหน้าต่าง เอวบางอ่อนแอนลงเล็กน้อย ยืนเขย่งปลายเท้ายกก้นกลมกลึงขาวผ่องเหมือนลูกพีชขึ้นสูง
ส่วนด้านหลังของเธอ โจว เหวินฮุยที่มีผิวคล้ำกว่าเย่ เถิงเล็กน้อย ดูไม่ได้อ่อนเยาว์เท่า แต่ก็ยังขาวผ่องอยู่ กำลังนั่งยอง ๆ อยู่ด้านหลังของเย่ เถิง เธอเชิดคางขึ้นสูง ใช้ปลายลิ้นสีแดงระเรื่อเลียเบา ๆ ไปตามร่องที่ชุ่มฉ่ำและบอบบางนั้น
หยาง ฟานจ้องตาเขม็ง กลืนน้ำลายเบา ๆ อย่างคอแห้งผาก
เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแม่เล็กกับพี่สะใภ้มีความสัมพันธ์แบบนี้ด้วย
การที่โจว เหวินฮุยจะทำเรื่องแบบนี้ หยาง ฟานไม่รู้สึกแปลกใจเลย ผู้หญิงคนนี้ปากไม่มีหูรูด ทำอะไรหวือหวาก็เป็นเรื่องปกติ แต่พี่สะใภ้ที่ดูเรียบร้อยอ่อนหวานขนาดนั้นกลับ...
หยาง ฟานจ้องเขม็งไปยังจุดที่โจว เหวินฮุยกำลังใช้ปลายลิ้นเลียไปมาไม่หยุด
ความอ่อนเยาว์ของหญิงสาว แม้แต่น้ำใสที่ไหลลงมาก็ดูบริสุทธิ์ไร้ที่ติ
เลือดในร่างกายของเขาค่อย ๆ ไหลรวมไปยังจุดหนึ่ง แล้วแข็งตัวขึ้นอย่างน่าเกรงขามพิงอยู่กับบันได
เขาอดใจไม่ไหว อยากจะวิ่งเข้าไปแทรกอยู่ระหว่างผู้หญิงสองคนนี้
เขาอยากใช้กำลังอันเหี้ยมโหดพุ่งเข้าชนกับความอ่อนนุ่มสีชมพูสดใสของพี่สะใภ้ รู้สึกถึงความแน่นและอบอุ่นที่ความอ่อนนุ่มนั้นมอบให้อย่างรุนแรง
แต่...
หยาง ฟาน ก็ยังคงกดข่มความต้องการนี้ไว้อย่างแรง
เขารู้ว่าตัวเองทำแบบนั้นไม่ได้
แม่เล็กกับพี่สะใภ้เล่นด้วยกันได้ แต่ถ้าเพิ่มเขาเข้าไปด้วย เรื่องนี้ก็จะเปลี่ยนรสชาติไป
แค่มองดูร่างเปลือยเปล่าของเธอ ภาพของพ่อของเขาก็พยายามจะปรากฏขึ้นในความคิดของเขาแล้ว
ถึงแม้ว่า แม่เล็กกับพ่อของเขาจะไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรมก็ตาม
แต่ความสัมพันธ์ก็ยังคงอยู่ตรงนั้น
ความรักระหว่างโจว เหวินฮุย กับพ่อของหยาง ฟาน อยู่ในระดับที่ค่อนข้างสูง
พวกเขาเป็นคู่รักทางจิตวิญญาณ ส่วนการสัมผัสทางร่างกาย -- ศูนย์
โจว เหวินฮุย เป็นเพื่อนนักอ่านของพ่อหยาง ฟาน พวกเขาติดต่อทางจดหมายมาเกือบสิบปี แต่ไม่เคยเจอหน้ากันเลย
เรื่องบังเอิญก็คือ ตอนที่โจว เหวินฮุย ตัดสินใจย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านเพื่อใช้ชีวิตครึ่งหลังกับพ่อของหยาง ฟาน พ่อของหยาง ฟาน ก็เกิดเรื่องขึ้นพอดี
ทั้งสองคนที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสกัน ก็ต้องแยกจากกันคนละทิศละทาง
โจว เหวินฮุย หญิงโสดวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะแค่เคยคบหาดูใจกัน ไม่เคยแต่งงานมาก่อน กลับกลายเป็นแม่ม่ายที่เป็นทั้งแม่สามีและแม่เลี้ยงในทันที มีลูกสะใภ้หนึ่งคน และลูกชายหนึ่งคน
ในตอนนั้นเอง เสียงของโจว เหวินฮุย ก็ดังขึ้นในห้องใต้หลังคา "เสี่ยวตง หันมาทางนี้สิ ช่วยฉันหน่อย"
เย่ เถิง ที่กำลังครางเสียงหวานอยู่นั้น ก็หันร่างที่เต็มไปด้วยสีแดงระเรื่อน่าหลงใหลมา
พอหันมา ม่านตาของหยาง ฟาน ก็เบิกกว้างขึ้นทันที สายตาจ้องมองอีกครั้ง
รูปร่างนี้ช่างงดงามเหลือเกิน แทบจะเอาชีวิตคนไปเลย
หน้าอกคู่นั้นมีขนาดพอเหมาะ กลมกลึงเต็มอิ่ม เอวบางร่างน้อย บีบเบาๆ ก็ได้
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ผิวของพี่สะใภ้ดีราวกับผิวของทารกเลยทีเดียว
มีคำกล่าวว่าผิวขาวกลบความน่าเกลียดได้สามส่วน ผิวที่นุ่มนวลก็ยิ่งเพิ่มความงามขึ้นไปอีกหลายเท่า
ถ้าเป็นรูปร่างแบบเดียวกันนี้แต่ผิวดำ ก็คงไม่ทำให้หัวใจของหยาง ฟาน เต้นเหมือนตีกลองรบแบบนี้แน่
โจว เหวินฮุย และ เย่ เถิง สลับตำแหน่งกัน โจว เหวินฮุย นอนคว่ำที่หน้าต่าง ส่วนเย่ เถิง ย่อตัวอยู่ด้านหลัง
จริงๆ แล้วการมองโจว เหวินฮุย ทำให้หยาง ฟาน รู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง ภาพของพ่อเขามักจะพยายามปรากฏขึ้นมา
แต่ตอนนี้เขาก็เหมือนลูกธนูที่ถูกดึงสายไว้ ทนไม่ไหวจริงๆ
เขาโยนความคิดวุ่นวายทั้งหมดทิ้งไป แล้วจ้องมองอย่างจริงจังอีกครั้ง
ตุ่นเอ๋อร์ของโจว เหวินฮุย ใหญ่กว่าของเย่ เถิง มากทีเดียว ดูอวบอิ่ม
รูปร่างของแม่เล็กของเขาคนนี้ น่าจะจัดอยู่ในประเภทอวบบางๆ ใส่เสื้อผ้าดูผอม ถอดออกมีเนื้อ
สองขาชิดกันสนิท
รูปร่างของเธอก็แตกต่างจากเย่ เถิง เหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน
แต่ว่า ดอกไม้นี้ตอนนี้ถูกน้ำค้างราดลงมา แม้แต่กลีบดอกก็เปียกชื้นติดกัน