ตอนที่พูดคุยหยอกล้อกับอู๋เซวี่หลานได้ไม่กี่ประโยค หยาง ฟานก็เห็นทางแยกเข้าหมู่บ้านที่อยู่ข้างถนนใหญ่แล้ว
ปกติเส้นทางนี้ต้องใช้เวลาเดินอย่างน้อย 40 นาที แต่วันนี้เขายังไม่ทันรู้ตัวเลยว่ามาถึงหมู่บ้านแล้ว
เวลาผ่านไปเร็วราวกับเพียงแค่กะพริบตาเดียว
รถสามล้อของหยาง ฟานเลี้ยวขวาเข้าสู่ถนนคอนกรีตที่มุ่งหน้าเข้าหมู่บ้าน
เดินทางต่อไปอีก 20 นาทีตามเส้นทางนี้ไปทางภูเขา ก็จะเห็นต้นไทรใหญ่ที่มีพุ่มใบเหมือนเมฆหมอกอยู่ไกลๆ ราวกับเป็นทหารยามที่ทางเข้าหมู่บ้านซื่อเฉิง
เป็นช่วงลมหนาวเดือนสาม ต้นไทรกำลังแตกใบอ่อน
มองไกลๆ เห็นเขียวขจีน่าชื่นใจ
หมู่บ้านซื่อเฉิงมีชื่อเต็มว่าหมู่บ้านสถานีชิเฉิง เคยเป็นสถานีม้าในสมัยโบราณ ว่ากันว่าใช้งานมาเกือบหกร้อยปี จนถึงทุกวันนี้ยังสามารถพบเห็นซากกำแพงโบราณรอบๆ หมู่บ้านได้
เมื่อใกล้ถึงทางเข้าหมู่บ้าน อู๋เซวี่หลานแตะแขนหยาง ฟานเบาๆ แล้วพูดว่า "ฟ่านจื่อ ปล่อยฉันลงตรงนี้เถอะ ถ้าเข้าไปในหมู่บ้านแล้วมีคนเห็นจะไม่ดี ที่เหลืออีกนิดหน่อยฉันเดินกลับเองก็ได้"
"มันจะเป็นอะไรไปล่ะ? แค่บังเอิญเจอกันแล้วให้ติดรถมาด้วย ใครจะพูดอะไรได้" หยาง ฟานพูด
อู๋เซวี่หลานยิ้มอย่างซุกซน "แต่ฉันรู้สึกผิดนี่นา"
"พี่สะใภ้จะรู้สึกผิดยังไงก็คงไม่พูดออกมาหรอก ใครจะรู้เรื่องของเราได้" หยาง ฟานพูดพลางหัวเราะ
"ไม่พูดออกมา แต่ถ้าแสดงออกทางสีหน้าแล้วคนอื่นเห็นจะทำยังไง? นายก็รู้ว่าปากของพวกแม่ม่ายในหมู่บ้านร้ายกาจแค่ไหน เด็กสาวแค่ปวดท้องไปหาหมอ พวกนั้นก็ยังบอกว่าเด็กไม่รักนวลสงวนตัว" อู๋เซวี่หลานส่ายหน้าพูด
แม้ว่าปากของผู้หญิงบางคนในหมู่บ้านจะร้ายจริงๆ แต่หยาง ฟานรู้สึกว่าอู๋เซวี่หลานระมัดระวังมากเกินไป
แต่เมื่อเธอยืนกราน หยาง ฟานก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่ทำตามความต้องการของเธอ
หลังจากที่อู๋เซวี่หลานขยับตุ่นเอ๋อร์ที่กลมกลึง บิดเอวอวบอิ่มลงจากรถ หยาง ฟานคิดครู่หนึ่งแล้วอดไม่ได้ที่จะถามว่า "พี่สะใภ้ ครั้งหน้าผมจะไปหาพี่ได้เมื่อไหร่?"
"ดูที่ท่าทีของนายสิ ถ้านายอยากจะเอาพี่สะใภ้ อย่างน้อยก็ต้องมีท่าทีหน่อย ใช่ไหม?" ดวงตาของอู๋เซวี่หลานเป็นประกายเจ้าเล่ห์ ขยิบตาให้หยาง ฟาน
จริงๆ แล้ว วันนี้เธอก็รู้สึกดีกับหยาง ฟานเหมือนกัน
ทุ่งนาที่รกร้างมานานได้รับการไถพรวนอย่างลึกซึ้ง ทำให้ความรู้สึกด้านนั้นของอู๋เซวี่หลานถูกปลุกขึ้นมาอย่างสมบูรณ์
แต่เธอกลัวว่าหยาง ฟานจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เคร่งครัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานที่ที่หยาง ฟานเจอเธอยังเป็นบนเตียงของโจวเหว่ยซิ๋ง ดังนั้นเธอจึงจงใจทำเป็นเฉยๆ
หยาง ฟานงุนงงเล็กน้อย "งั้นพี่สะใภ้ให้คำใบ้ผมหน่อยสิ?"
เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าอู๋เซวี่หลานต้องการท่าทีแบบไหน
"ไอ้หัวไม้ คิดเอาเองสิ" อู๋เซวี่หลานพูดเสียงอ่อนหวานออดอ้อน หัวเราะเบาๆ พลางชำเลืองมองหยาง ฟาน แล้วหมุนตัวเดินจากไป
เธอมีสะโพกที่กลมกลึงและโค้งเว้าซึ่งขยับขึ้นลงตามจังหวะการเดิน ส่ายไปมาอย่างมีจังหวะและยืดหยุ่นมาก
หยาง ฟานกลืนน้ำลายเบาๆ บิดคันเร่งตามอู๋เซวี่หลานไป แอบบีบสะโพกที่โค้งมนของเธอ ความรู้สึกยืดหยุ่นที่น่าตกใจทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะไปครึ่งจังหวะ
อู๋เซวี่หลานครางเบาๆ หันหน้ามาทำท่าโกรธจ้องหยาง ฟาน "อย่าทำแบบนี้ ถ้ามีคนเห็นจะทำยังไง? รีบกลับบ้านกันเถอะ"
"แต่ผมยังไม่เข้าใจนะพี่สะใภ้" หยาง ฟานพูดพลางหัวเราะ
"งั้นก็ไม่ใช่ความผิดฉันนะ ถ้าอยากกินเนื้อ ต้องลงแรงก่อนสิ!" อู๋เซวี่หลานหัวเราะคิกคัก ทำให้หน้าอกอวบอิ่มของเธอกระเพื่อมขึ้นลง
หยาง ฟานงงงวยเหมือนพระสงฆ์ที่ไม่รู้อะไรเลย แต่อู๋เซวี่หลานก็ไม่ยอมบอกอะไร เขาก็ทำอะไรผู้หญิงคนนี้ไม่ได้
แต่ครั้งหน้าก็ยังมีโอกาสแน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าอู๋เซวี่หลานต้องการท่าทีแบบไหน
คงไม่ถึงขนาดต้องให้เขาคอยรับใช้เธออย่างขยันขันแข็งหรอกนะ?
คิดในใจแบบนั้น หยาง ฟานก็กลับบ้าน
พอก้าวเข้าประตูบ้าน หยาง ฟานก็ได้ยินเสียงด่าทอดังราวกับฟ้าผ่าของแม่เลี้ยงโจว เหวินฮุย
หยาง ฟานรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที แม่เลี้ยงคนนี้ของเขาดีทุกอย่างยกเว้นปากที่ร้ายกาจหน่อย
วันนี้ก็ไม่รู้ว่าใครไปทำให้เธอโกรธอีกแล้ว
เขาจอดรถสามล้อไว้ที่โรงรถด้านข้างลานบ้าน แล้วค่อยๆ ย่องไปที่ประตู
เขาตั้งใจจะดูสถานการณ์ก่อน เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเปื้อนเลือด
แต่พอเลี้ยวออกมาจากมุมกำแพง ก็เห็นแม่เลี้ยงโจว เหวินฮุยกับพี่สะใภ้เย่ เถิงนั่งคัดแยกสมุนไพรอยู่หน้าโกดัง
ตอนนี้ในโกดังของหยาง ฟานเหลือสมุนไพรไม่มาก ส่วนใหญ่เป็นพวกที่ราคาแพง
เขาตั้งใจจะรอดูปฏิกิริยาของตลาดสักหน่อย แล้วค่อยขายตอนราคาขึ้นสูง
แต่ตอนนี้ทั้งโกดังดูเหมือนถูกปล้นไปแล้ว เห็นสมุนไพรกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นไปหมด
หยาง ฟานรีบเดินเข้าไปถามอย่างร้อนรน "แม่เล็ก พี่สะใภ้ เกิดอะไรขึ้นครับ?"
"ฝีมือของไอ้เฉิน หลินนั่นแหละ ไอ้สัตว์นรกมันทำเรื่องดีๆ! แถมวันนี้ไอ้แก่นั่นยังมาขู่อีกว่าจะทำให้บ้านเราพินาศย่อยยับ!" โจว เหวินฮุยด่าอย่างโกรธแค้น
เย่ เถิงยิ้มอ่อนโยนให้เขา ไม่พูดอะไร
หยาง ฟานพยักหน้า ไม่สนใจคำด่าทอของโจว เหวินฮุย เดินตรงเข้าไปในโกดัง
เมื่อเห็นสมุนไพรที่กระจัดกระจายเต็มพื้น ความโกรธของเขาก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที เขานึกอยากจะฆ่าไอ้แก่บ้านั่นให้ตาย!