หลี่เจียใช้แทบทุกแรงที่มีในร่างกาย ในที่สุดก็พูดออกมาถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอ
เมื่อพูดประโยคนั้นจบ หยาง ฟานเห็นเม็ดเหงื่อเล็กๆ ผุดขึ้นบนปลายจมูกโด่งของเธอ มือทั้งสองข้างของเธอกำแน่นจนข้อนิ้วขาวซีด
เห็นได้ชัดว่าการตัดสินใจเช่นนี้เป็นเรื่องยากลำบากสำหรับเธอมาก
อาจเป็นไปได้ว่าเธอประสบปัญหาบางอย่างเมื่อเร็วๆ นี้ และต้องการเงินก้อนหนึ่งอย่างเร่งด่วน
"พี่สะใภ้ เงื่อนไขของคุณนี่ตรงใจผมเลยละ ยอดเยี่ยมมาก คุณไม่รู้หรอกว่าผมคิดอะไรกับคุณมากี่ครั้งแล้ว" หยาง ฟานพูดพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ "แต่คุณก็บอกแล้วว่าดอกเบี้ยนี้ขึ้นอยู่กับว่าผมมีความสามารถแค่ไหน คุณต้องการเท่าไหร่ล่ะ?"
หลี่เจียมองมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ "คุณ...คุณคิดอะไรกับฉัน? อย่าล้อเล่นกับฉันนะ ฉันเป็นแค่แม่ม่ายอายุสามสิบกว่าๆ ที่มีลูกด้วย คุณจะคิดอะไรกับฉันได้ยังไง?"
"ผมจะโกหกคุณทำไม? ไม่มีเหตุผลอื่นหรอก แค่เพราะพี่สะใภ้สวยน่ะ" หยาง ฟานพูดพร้อมรอยยิ้มกริ่ม
ตอนนี้ต้องแสดงความไม่อายออกมาให้เต็มที่แล้ว
พูดกันตรงๆ แล้ว ก็ต้องพยายามพูดให้สองแง่สองง่ามให้มากที่สุด
