เฉิน หลินเป็นหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านซื่อเฉิง ตอนนี้อายุเกือบห้าสิบปีแล้ว เขามีปัญหากับพ่อของหยาง ฟานมาตลอด
ตามหลักแล้ว เมื่อพ่อของหยาง ฟานเสียชีวิตไปแล้ว เฉิน หลินก็ควรจะหยุดเรื่องนี้
แต่คนเลวคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่หยุด แต่กลับยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น พยายามทำร้ายครอบครัวของหยาง ฟานอย่างถึงที่สุด
ครั้งนี้ ไอ้สารเลวนั่นทำลายสมุนไพรของเขา มันเป็นการกระทำที่แทงใจดำหยาง ฟานจริงๆ
ความพยายามหลายเดือนต้องสูญเปล่าแล้ว!
หยาง ฟานจ้องมองสมุนไพรบนพื้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หยิบมีดสับยาที่วางอยู่ริมกำแพงขึ้นมาทันที
เขาจะไปเอาเลือดไอ้หมานั่นบ้าง
"ฟ่านจื่อ เธอ...เธอจะทำอะไร?" เย่ เถิงที่มีใบหน้าสวยงามบอบบางเดินเข้ามาด้วยความกังวล
หยาง ฟานก้มหน้าลง พูดเสียงทุ้มว่า "แม้จะต้องติดคุกสองปี ฉันก็จะให้ไอ้หมานั่นจำไว้เป็นบทเรียน!"
"เธอบ้าไปแล้วหรือ เร็วเข้า วางมันลง!" เย่ เถิงตกใจ รีบเข้าไปแย่งมีดในมือของหยาง ฟาน
มือของเธอที่อ่อนนุ่มราวกับไร้กระดูกและเย็นเล็กน้อยวางลงบนมือของหยาง ฟาน ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังโกรธจัดนี้สะดุ้งในใจ สมองเริ่มแจ่มใสขึ้นมาก
เขากลัวจะทำร้ายเย่ เถิง จึงปล่อยมีดลงอย่างว่าง่าย
ในตอนนี้ โจว เหวินฮุยก็เดินเข้ามา เธอมองหยาง ฟานด้วยสีหน้าบึ้งตึง แล้วตวาดใส่เย่ เถิงว่า "เสี่ยวตง เธอเอามีดให้เขาสิ ปล่อยให้เขาไป ถ้าจะดีก็สับเฉิน หลินไอ้สารเลวนั่นให้ละเอียด อย่าให้มันเหลือลมหายใจ ถ้าเขาไม่ตาย พอเธอติดคุก ครอบครัวนี้ก็จะแตกสลาย"
หยาง ฟานตอนนี้ใจเย็นลงมากแล้ว เขาพึมพำว่า "ผมเตรียมจะหั่นยา ไม่ได้คิดจะฆ่าคน"
"แกจะหั่นอะไร? แกมียาที่ไหนให้หั่น?" โจว เหวินฮุยด่าอย่างดูถูก
"ฉันบอกแกนะ ถ้าแกอยากจะแก้แค้นจริงๆ ไปนอนกับเมียน้อยของเฉิน หลิน แล้วใช้ความสัมพันธ์ของเธอหาหลักฐานการโกงกินของเฉิน หลินในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฟ้องจนเขาติดคุก แล้วค่อยบอกเขาว่าแกได้เมียเขาไปแล้ว แกอาจจะทำให้เธอมีลูกด้วยซ้ำ ถึงตอนนั้นแม่จะเลี้ยงลูกให้แกเอง!"
หยาง ฟานมองโจว เหวินฮุยด้วยความตกตะลึง ผู้หญิงคนนี้ถึงกับเป็นบ้าไปแล้วหรือ?
แต่...
พอคิดดูดีๆ แล้ว ความคิดนี้...ดูเหมือนจะใช้ได้จริงๆ
แม้ว่าเฉิน หลินจะอายุเกือบห้าสิบปีแล้ว แต่เขาก็แต่งงานกับภรรยาคนเล็กที่อายุเพียง 25-26 ปี และเป็นบัณฑิต ชื่อเหว่ย จวิ้น
พูดถึงเหว่ย จวิ้น เธอก็เป็นสาวที่น่าสงสารคนหนึ่ง
เธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจริงๆ หลังจากเรียนจบก็สอบเข้าทำงานในท้องถิ่น และเป็นเลขาธิการพรรคของหมู่บ้านซื่อเฉิง
ตามหลักการแล้วอำนาจในมือของเธอควรจะมากกว่าเฉิน หลิน แต่เฉิน หลินคนแก่นั่นทำงานเป็นเสมียนของหมู่บ้านซื่อเฉิงมาสิบกว่าปีแล้ว หลังจากนั้นก็ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าและทำงานมาอีกเกือบสิบปี สามารถพูดได้ว่าเขารู้เล่ห์เหลี่ยมทั้งหมดแล้ว
เหว่ย จวิ้นเพิ่งมาก็ถูกเฉิน หลินกีดกันไม่ให้มีอำนาจอะไรเลย ไม่เพียงแต่ไม่มีอำนาจอะไรในมือ ยังถูกใส่ร้ายอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวหลายครั้ง และถูกลงโทษหลายครั้ง
และสาเหตุที่เธอกลายเป็นเมียน้อยของเฉิน หลิน ก็เริ่มต้นจากการถูกใส่ร้ายครั้งหนึ่ง
หมู่บ้านขาดทุนไปหลักแสน บัญชีทั้งหมดนั้นล้วนเป็นลายเซ็นของเหว่ย จวิ้น ตอนแรกเธอไม่รู้เรื่องนี้เลย จนกระทั่งมีการตรวจสอบลงมาอย่างกะทันหัน เธอถึงได้รู้เรื่องนี้
เธอรู้ตลอดว่าปัญหาอยู่ที่ไหน จึงโกรธมากและไปหาเฉิน หลินเพื่อเคลียร์บัญชี
ตอนนั้นเฉิน หลินกลับผิดปกติ ยอมรับทุกอย่างและบอกว่าจะจัดการให้ แถมยังเลี้ยงข้าวเหว่ย จวิ้นมื้อหนึ่ง
ผลคือหลังจากกินข้าวเสร็จ วันรุ่งขึ้นเหว่ย จวิ้นตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่บนเตียงของเฉิน หลินอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เฉิน หลินทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพูดกับเหว่ย จวิ้นถึงเรื่องการขาดทุนหลักแสนนั้น ซึ่งเป็นหนี้และความรับผิดชอบที่เหว่ย จวิ้นแบกรับไม่ไหว
ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายเฉิน หลินโน้มน้าวเหว่ย จวิ้นอย่างไร แต่หลังจากการดื่มครั้งนั้น ทั้งสองคนก็เตรียมงานแต่งงานกัน
คิดถึงเรื่องเหล่านี้แล้ว หยาง ฟานก็รู้สึกว่าน่าจะสามารถโค่นเฉิน หลินผ่านผู้หญิงคนนี้ได้จริงๆ
"แม่เล็ก นี่คุณคิดอุบายอะไรแปลกๆ อีกล่ะ!" เย่ เถิงพูดด้วยความไม่พอใจ ใบหน้าแดงเรื่อเล็กน้อย
โจว เหวินฮุยตาเบิกกว้าง พูดเสียงดังว่า "แผนของฉันมีปัญหาอะไรหรือ? พวกเราไม่มีเส้นสายไม่มีอิทธิพล ก็ต้องหาทางอื่นไม่เดินตามทางปกติสิ!"
เธอชี้ไปที่หยาง ฟาน "ดูเด็กคนนี้สิ ตัวสูงหนึ่งเมตรแปดสิบ รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาก็หล่อ การเกี้ยวสาวที่อยู่แต่ในบ้านและไม่มีความสุข มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย ถึงตอนนั้นทำให้มีความสุขแล้ว ให้เฉิน หลินกลายเป็นอู๋ต้าหล่างก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้"
หยาง ฟานรู้สึกสนใจจริงๆ
ความคิดนี้ดีกว่าการที่เขาโมโหแล้วทำอะไรโง่ๆ มากทีเดียว ต้องลองดู
ไม่งั้นเขาก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเริ่มยังไง
"ผมจะลองคิดดูอีกที ต้องมีวิธีสักอย่างแน่" หยาง ฟานไม่ได้ตกลงกับแผนที่ค่อนข้างหลุดโลกของโจว เหวินฮุยโดยตรง เขาตั้งใจจะแอบไปทำเอง
"ไอ้เจ้าหนูตัวป่วน แกยังจะมาทำเป็นรักนวลสงวนตัวอีก รักนวลสงวนตัวบ้าอะไรของแก นอนกับผู้หญิงทั้งแกก็สบายทั้งเขาก็สบาย แกมีอะไรต้องรักนวลสงวนตัวด้วย?" โจว เหวินฮุยเห็นท่าทีของหยาง ฟานแล้วก็โกรธทันที
หยาง ฟานตกใจกับคำพูดหยาบคายนี้จนพูดไม่ออก ได้แต่พูดอึกอักว่า "ผมจะลองคิดดูก่อนนะ ถ้าไม่มีวิธีอื่นจริงๆ ค่อยพิจารณาวิธีนี้"
"ไอ้เด็กบ้า แกอยู่ในยุคศักดินาหรือไง?" โจว เหวินฮุยด่าทันที
หยาง ฟานทนไม่ไหวจริงๆ แล้ว "ผมไปอาบน้ำก่อนนะ พวกคุณคุยกันต่อเถอะ"
พูดจบเขาก็วิ่งหนีไปเลย
ทนไม่ไหวจริงๆ ทนไม่ไหวเลย