"จริงๆแล้ว... ฉันรู้จักเขามาไม่นานหรอก ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองชอบเขาตรงไหนกันแน่ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาเป็นสามีของหวังซินรู แต่ฉันก็ยัง..."
"แต่พวกเราก็ยังไม่เคยทำอะไรกันขนาดนั้น อย่างมากก็แค่นอกใจทางใจเท่านั้นแหละ"
พูดไปพูดมา หลิวเปี้ยวเปี้ยวก็เริ่มเศร้าขึ้นมาอีกครั้ง
พูดตามตรงนะ ผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
ผู้ชายคนไหนเห็นสาวสวยระดับหลิวเปี้ยวเปี้ยวแล้วจะไม่ใจสั่นบ้างล่ะ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอย่างหลิวเชาที่เป็นพวกวิปริตแบบนั้น
"พวกคุณ จริงๆแล้วไม่ได้ทำอะไรกันเลยเหรอ?" ผมถามอย่างระแวง
"จริงๆค่ะ ฉันสาบาน" หลิวเปี้ยวเปี้ยวชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมา
"พูดไปก็แปลกดีนะคะ ทุกครั้งเขาก็มักจะอ้างว่าตัวเองไม่สบาย หรือไม่ก็มีธุระ สรุปแล้วพวกเราก็แค่จูบกันและลูบคลำกันเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น"
พูดถึงตรงนี้ เธอก็หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วจ้องมองผมอย่างสงสัย "เซียวซือฟู่คะ คุณ... ชอบจับตรงนั้นของผู้หญิงมากใช่ไหมคะ?"
"อืม..."
ผมพยักหน้าติดๆกันหลายที
หลังจากได้รับคำตอบจากผม เธอดูเหมือนจะดีใจมาก แต่ใบหน้านั้นกลับยิ่งแดงขึ้นกว่าเดิม
ท่าทางแบบนั้น มันช่างเซ็กซี่และมีเสน่ห์จริงๆ
