ในช่วงเวลานั้น พวกเราทั้งสองคนเหมือนหลอมรวมเข้าไปในโลกของกันและกัน ไม่สนใจสายตาประหลาดใจของคนรอบข้าง จูบกันอย่างลึกซึ้งเช่นนี้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนกระทั่งพวกเราทั้งสองคนหายใจไม่ออกจึงแยกจากกัน
ในยุคสมัยนี้ มันไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร คนอื่นๆ จะคิดแค่ว่าพวกเราเป็นคู่รักวัยรุ่นที่รักกันมากเท่านั้น
"เสี่ยวรู ต่อไปนี้ อย่าโกหกฉันนะ ได้ไหม?" ฉันพูดด้วยลมหายใจที่หอบ
"แน่นอน ฉันไม่เคยคิดจะโกหกคุณเลย ตั้งแต่แรกก็ไม่ และต่อไปก็จะไม่มีทาง" เสี่ยวรูมองฉันด้วยสายตาลึกซึ้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ
มองใบหน้าบริสุทธิ์ของเธอ ฉันรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ
ต้องยอมรับว่า เสี่ยวรูเธอสวยมาก เทียบได้กับนางฟ้าในความฝันของฉันเลย
สิ่งที่น่าชื่นชมที่สุดคือตัวเธอยังคงรักษาความบริสุทธิ์ของเด็กสาวไว้ ยังไม่ถูกสังคมทำให้เปื้อนเปรอะ
พูดตามตรง ถ้าได้มีแฟนเป็นเด็กสาวแบบเสี่ยวรู ก็คงจะดีมากๆ
แต่ฉันก็ได้แค่คิดเท่านั้น ผู้หญิงแบบเธอ ไม่รู้ว่ามีลูกชายเศรษฐีกี่คนที่แย่งกันจีบ แล้วจะมาสนใจฉันที่ยากจนข้นแค้นได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังเป็นคนตาบอดอีกด้วย
