ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้น จู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ ที่ด้านล่าง พอมองดูดีๆ ถึงพบว่ามือน้อยๆ ของหลิวเปี้ยวเปี้ยวได้กำแข็งแรงของผมไว้อีกครั้งโดยไม่รู้ตัว
"คราวนี้ห้ามขยับนะ ฉันจะช่วยล้างให้ดีๆ"
พูดพลางเธอก็ใช้มือทำฟองสบู่ขึ้นมา แล้วใช้มือทั้งสองข้างกำของผมไว้ เริ่มรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ
ในขณะที่ช่วยชโลมฟองสบู่ให้ผม ก็ถือว่าเป็นการช่วยชักให้ผมด้วย
ความรู้สึกนั้น มันช่างวิเศษและสุขสมอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ
ผมเลยหลับตาพิงผนังไปเลย ปล่อยใจให้จมดิ่งลงไปในความสุขสม
ไม่รู้ว่าเธอตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แต่มือน้อยๆ คู่นั้นทำให้ผมรู้สึกดีเป็นพิเศษ
"เซียวซือฟู่ แบบนี้สบายไหมคะ?"
"อืม สบายมาก"
พอได้ยินคำตอบของผม หลิวเปี้ยวเปี้ยวก็ดูตื่นเต้นขึ้นมา มือทั้งสองข้างเริ่มรูดเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"เอ่อ... คืนนี้คุณพักที่บ้านฉันเลยดีไหม ยังไงบ้านฉันก็มีแค่ฉันคนเดียว ถ้าคุณกลับไป แล้วจู่ๆ หลิวเชาไอ้เลวนั่นมาหาฉันจะทำยังไง?"
ในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินอยู่นั้น หลิวเปี้ยวเปี้ยวก็พูดเบาๆ ด้วยใบหน้าแดงๆ แบบนี้
"ได้สิ"
ผมตอบตกลงทันทีโดยไม่ต้องคิด
ยังไงตอนนี้ป้าอู๋กับหวังซินรูก็ไม่อยู่บ้าน ผมกลับไปคนเดียวก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ
