เธอกอดฉันแบบนี้ ถ้าเป็นสมัยก่อนฉันคงจะชอบมาก
แต่เมื่อกี้ฉันโดนพวกนั้นรุมทำร้าย ตอนนี้ทั้งตัวเจ็บราวกับกระดูกหัก พอเธอกอด ทำให้ฉันต้องร้องด้วยความเจ็บปวด
"ขอโทษค่ะ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"
พอได้ยินเสียงร้องของฉัน เธอถึงรู้ตัวว่าฉันบาดเจ็บ รีบปล่อยฉันทันที น้ำตาคลอเบ้าพลางขอโทษไม่หยุด
แถมยังร้องไห้พลางซบอกฉัน ถ้าคนไม่รู้เรื่องคงคิดว่าฉันรังแกเธอเสียอีก
"เฮ้ พี่หลิว อย่าร้องไห้เลย"
ฉันตบไหล่เธอเบาๆ
เธอจึงหยุดร้องไห้ มองฉันด้วยสีหน้าเป็นห่วง "เซียวซือฟู่ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ? เป็นอะไรมากไหม? ไม่งั้นฉันพาไปโรงพยาบาลดีไหมคะ?"
"ไม่...ไม่เป็นไร"
ฉันยิ้มแห้งๆ พูดอย่างเขินๆ ว่า "ผม...ผมอยากเข้าห้องน้ำหน่อย"
"อ๋อ งั้นเหรอคะ..."
พอได้ยินฉันพูดแบบนั้น ใบหน้าของหลิวเปี้ยวเปี้ยวก็แดงขึ้นมาทันที แล้วชี้ไปทางซ้าย "ห้องน้ำอยู่ทางนั้นค่ะ"
ฉันขยับแขนเล็กน้อย ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาทำให้ฉันสูดปากด้วยความเจ็บ
"แย่แล้ว แขนผมเจ็บมาก ปลดเข็มขัดไม่ได้ งั้น...คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม?"
"หา?"
หลิวเปี้ยวเปี้ยวตาโต ชัดเจนว่าตกใจกับคำพูดของฉัน
