ขณะที่ฟังคำถามของเธอ สมองของผมว่างเปล่า ก้มหน้าลงไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
"โอ้ ฉันรู้สึกว่าไหล่ปวดมาก ก็เลยให้เสี่ยวเทียนมานวดให้น่ะ"
ป้าอู๋เป็นคนแรกที่ตอบสนอง "ซินรูจ๊ะ ทำไมยังไม่ไปนอนอีกล่ะ? พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงานเหรอ?"
"โอ้...นวดเหรอ"
หวังซินรูชำเลืองมองผม สายตาที่มีความหมายลึกซึ้งนั้น ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดยิ่งขึ้น
บางที นี่อาจเป็นสิ่งที่เรียกว่า 'จิตสำนึกผิด' ก็ได้
จริงๆ แล้วจากสายตาของเธอ ผมเห็นได้ว่าเธอยังสงสัยในคำพูดของป้าอู๋อยู่บ้าง
อาจเป็นเพราะผมกับป้าอู๋มีอายุห่างกันมาก ไม่มีทางที่จะมาทำเรื่องแบบนั้นด้วยกันได้ เธอจึงไม่ได้ซักถามอะไรมากไปกว่านี้
อีกอย่างตอนนี้ผมก็มีเธอแล้ว ใครๆ ก็คงไม่คิดเชื่อมโยงผมกับป้าอู๋อีก
"ไม่มีอะไรหรอก แค่กระหายน้ำ ลุกมาดื่มน้ำหน่อย" หวังซินรูยิ้ม
"อ๋อ งั้นเธอรีบไปพักผ่อนเถอะ เสี่ยวเทียน ขอบใจนะที่มานวดให้ป้า ไม่ต้องรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอแล้ว กลับไปได้" พูดพลางดันผมออกไปข้างนอก
"ครับๆ ป้าอู๋ ต่อไปก็ระวังหน่อยนะครับ โรคกล้ามเนื้ออักเสบรอบไหล่นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ นะ"
ผมรับคำอย่างขอไปที แถมยังช่วยกลบเกลื่อนให้เธออีกต่างหาก
