"คุณ!"
ซูซานจ้องมองฉันด้วยความโกรธเคือง ดวงตาแทบจะพ่นไฟออกมา
การที่ต้องถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดและนอนลงที่นั่น แถมยังต้องให้ผู้ชายที่เธอรังเกียจสัมผัสร่างกายของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถยอมรับได้
ความอาย ความโกรธ อารมณ์ต่างๆ ถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจน
"จำเป็นต้อง จำเป็นต้องถอดออกทั้งหมดเลยหรือ?"
หลังจากลังเลอยู่นาน เธอจึงถามออกมาแบบนั้น
มองดูท่าทางของเธอที่อยากจะเดินหนีแต่ก็ไม่กล้า ในใจฉันรู้สึกสบายใจมาก
เจ้าหนู ฉันยังจัดการเธอไม่ได้หรือไง?
จริงๆ แล้วในความคิดของฉัน เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย
เคยทำเรื่องแบบนั้นกับผู้ชายมามากมายแล้ว ทำไมต้องมาทำตัวสูงส่งแบบนี้ด้วย?
"ต้องถอดออกทั้งหมด ไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว"
"มิสซู ทำไมต้องลังเลขนาดนั้นล่ะ? ยังไงฉันก็มองไม่เห็นหน้าตาของคุณอยู่แล้ว คุณแค่คิดว่ามันเป็นความฝันก็พอ"
ฉันพูดพร้อมกับยิ้ม
ซูซานกัดริมฝีปากแน่น หน้าแดงไปถึงลำคอ ท่าทางที่ลำบากใจนั้น แทบจะร้องไห้ออกมา
แต่ในที่สุด เธอก็กระทืบเท้าอย่างแรง หมุนตัวกลับไปล็อคประตู แล้วจึงกลับมาที่ข้างๆ ฉัน
