ในห้องส่วนตัว ภายใต้แสงสลัว มือน้อยๆ อันนุ่มนวลของซ่งหย่าจื่อกำลังกุมความแข็งแรงของผม ความรู้สึกแปลกประหลาดนั้นทำให้ผมนั่งตัวตรงและไม่กล้าขยับเขยื้อน
แต่โชคดีที่ไม่มีใครสังเกตเห็นทางนี้
ผมเหลือบมองไปทางหยาง ย่าซื่อโดยไม่รู้ตัว เห็นเธอกำลังจิบเหล้าอย่างเหม่อลอย ดูเหมือนไม่ได้สังเกตเห็นการกระทำอันกล้าหาญของซ่งหย่าจื่อ
หรือบางที...เธออาจจะแกล้งทำเป็นไม่เห็น!
ถ้าเธอแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น นั่นไม่ได้หมายความว่าการกระทำของซ่งหย่าจื่อได้รับการยินยอมจากเธอหรอกหรือ?
คิดได้ดังนั้น ผมก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
และตอนนี้ซ่งหย่าจื่อก็กลายเป็นคนกล้ามากขึ้น มือน้อยๆ อันนุ่มนวลนั้นกำลังจับสิ่งที่ร้อนผ่าวของผม และเริ่มรูดขึ้นลง
"ไม่แปลกใจเลยที่นางสะใภ้โรงเรียนของเราชอบคุณ ที่แท้คุณก็มี 'ทุน' ที่ 'แข็งแกร่ง' ขนาดนี้นี่เอง"
ซ่งหย่าจื่อมองผมด้วยสายตายั่วยวน ความปรารถนาในดวงตาของเธอค่อยๆ ปรากฏชัดขึ้น
"เมื่อกี้雅雪บอกฉันว่าของคุณใหญ่มาก แถมยังทนอีกต่างหาก เก่งมาก ตอนแรกฉันไม่เชื่อหรอก แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะพูดถูก" เธอเข้ามากระซิบข้างหูผม "ใหญ่กว่าของเพื่อนผู้ชายของฉันเยอะเลย..."
