"อ๊ะ อ๊ะ... เร็ว หยุดเถอะ ฉัน ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
"ขอร้องล่ะ อย่านะ..."
เธอร้องไห้จนแทบจะขาดใจ อ้อนวอนด้วยความทุกข์ทรมาน
แต่ผมเห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกดีมาก เพียงแต่ความอายที่น่าขันนั้นกำลังรบกวนจิตใจ ทำให้เธอไม่สามารถปล่อยใจให้เพลิดเพลินได้อย่างเต็มที่
"ไม่เอาเหรอ? ผมว่าคุณอยากได้นะ"
"พี่หลิว บอกความจริงมาสิ ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนใช่ไหม?"
ผมถามพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ โดยที่มือยังไม่หยุดการเคลื่อนไหว
"ไม่ ไม่เคย ฉันไม่อยากได้หรอก..."
แม้ปากจะพูดแบบนั้น แต่ขาทั้งสองข้างที่ค่อยๆ แยกออกของเธอก็ได้เผยความจริงออกมาแล้ว
ผู้หญิงมักจะเป็นแบบนี้เสมอ เมื่อพวกเธอบอกว่าไม่ต้องการ กลับเป็นการอ้อนวอนให้คุณกล้าที่จะทำมากขึ้น
ช้าๆ ความปรารถนาของเธอก็ถูกผมปลุกเร้าขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ เธอนอนอ่อนระทวยอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้ผมเล่นกับร่างกายของเธอ
แต่มือน้อยๆ ของเธอยังคงกำแข็งแรงของผมไว้ ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย
ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหน ไม่ว่าเธอจะเย็นชาแค่ไหน
เมื่อความต้องการมาเยือน ก็จะกลายเป็นคนละคน
หลิวเปี้ยวเปี้ยวก็ไม่ต่างกัน
"อืมม..."
"เซียวซือฟู่ คุณ... ทำไมคุณเก่งขนาดนี้?"
