หลังจากที่หลิวเปี้ยวเปี้ยวจากไป ก็ใกล้จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ช่วงนี้หวังซินรูไม่มาทางฉันเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวหลิวเชาจะรู้เรื่องของเรา หรือว่ากำลังหึงหยาง ย่าซื่ออยู่
ไม่ว่าจะอย่างไร ความรู้สึกเหมือนมีแต่ไม่มีของเธอที่มีต่อฉัน ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย
พอถึงเวลาเลิกงาน หวังซินรูก็ยังไม่โผล่มา ฉันถอนหายใจอย่างจนปัญญา ดูเหมือนวันนี้ฉันจะต้องกลับบ้านคนเดียวอีกแล้ว
คิดแล้วฉันก็ออกจากห้องนวด
"เซียวซือฟู่ ซินรูกลับไปนานแล้ว งั้น...ให้ฉันไปส่งคุณที่บ้านไหม?"
ตอนนั้นเอง บังเอิญเจอกับหลิวเปี้ยวเปี้ยวพอดี
พอได้ยินคำพูดนั้น ฉันก็รีบพยักหน้าตอบตกลงทันที
มีโอกาสได้อยู่ตามลำพังกับเธอ ฉันไม่มีทางพลาดแน่นอน
แต่ไม่คิดว่าพอเดินลงมาถึงชั้นล่าง ก็เห็นกลุ่มคนมาดักรออยู่ที่หน้าประตู
หนุ่มหล่อท่าทางเหลาะแหละคนหนึ่งพิงรถสปอร์ตเปิดประทุนอย่างลำพอง ทั้งตัวล้วนเป็นของแบรนด์เนม ที่ข้อมือยังสวมนาฬิการาคาแพงลิบ ดูท่าทางก็รู้ว่าเป็นลูกคนรวย
แค่มองปราดเดียว ฉันก็จำได้ว่าคนนี้คือแฟนหนุ่มวิปริตของหยาง ย่าซื่อ เจาจื้อเห่า!
