อย่างไรก็ตาม ฉันรอจนถึงเวลาใกล้เลิกงาน แต่ก็ไม่เห็นเสี่ยวรูมาหาฉัน ในใจรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง
แต่สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็คือ เสี่ยวรูไม่มา แต่เหลียงลู่กลับมาแทน
"เอ่อ... เซียวซือฟู่ เรื่องครั้งที่แล้ว ฉันไม่ได้โกรธคุณนะ ที่ไม่ได้มาหาคุณหลายวันนี้ เพราะว่า... ฉันรู้สึกไม่สบายใจน่ะ" เหลียงลู่พูดด้วยสีหน้าน้อยใจ ปากเบะ
"ลู่เจี้ย คุณมีเรื่องกังวลอะไรหรือเปล่าครับ?" ฉันถามอย่างอยากรู้
เธอถอนหายใจอย่างจนปัญญา สีหน้าดูหม่นหมอง
"เมื่อคืนนี้ ฉันเป็นฝ่ายเข้าหาสามีเพื่อทำเรื่องนั้น แต่... แต่เขาไม่ยอมทำกับฉันเลย"
"ยังบอกอีกว่า ว่าข้างล่างฉันหย่อนเกินไป ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย"
พูดไปพูดมา ดวงตาของเธอก็เริ่มแดงก่ำ ท่าทางน้อยใจจนเกือบจะร้องไห้
เห็นท่าทางน่าสงสารของเธอแบบนั้น หัวใจของฉันแทบจะแตกสลาย
ต้องบอกว่าสามีของเหลียงลู่นี่ก็แย่พอตัว เขาคลอดลูกให้คุณถึงได้เป็นแบบนี้ คุณยังจะมารังเกียจเธออีก?
ช่างไม่ใช่คนดีเอาซะเลย
"คุณช่วยฉันได้ไหมคะ? คุณเคยบอกว่าสามารถทำให้ข้างล่างของฉันกระชับขึ้น กลับไปเป็นเหมือนตอนเป็นสาวได้..." ใบหน้าของเหลียงลู่แดงระเรื่อ ดูเหมือนจะอายที่จะพูดออกมา
