แน่นอน หวังซินรูและหลิวเชากลับมาอย่างรวดเร็ว
เราทานข้าวด้วยกันเหมือนปกติ ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่หลังจากคืนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับป้าอู๋ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
"เสี่ยวเทียน คืนนี้อยากกินอะไร บอกป้าสิ ป้าจะทำไว้รอ"
"อยากกิน...คุณ ได้ไหม"
ฉันหัวเราะคิกคัก ตอนที่หวังซินรูไม่ทันสังเกต ฉันยื่นมือตบก้นอวบอั๋นของเธอดังป้าบ
ใบหน้าป้าอู๋แดงระเรื่อ จ้องฉันอย่างดุดัน "โธ่เอ๊ย ซินรูอยู่นะ ถ้านายทำแบบนี้อีก ฉันจะไม่สนใจนายอีกแล้ว"
"เอ่อ...ป้าครับ ผมไปแล้วนะ"
พูดจบ ฉันก็เดินตามหวังซินอี้ลงไปข้างล่าง
ไม่นาน พวกเราก็กลับมาถึงฟิตเนส
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันแปลกใจคือ พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นหลิวเปี้ยวเปี้ยวนั่งอยู่ข้างใน
ฉันทำเป็นไม่เห็นอะไร เดินเข้าไปนั่งลงบนขาของเธอ
"อ๊า..."
"จะตายแล้ว"
เธอตกใจมาก รีบลุกขึ้นยืนทันที
"มีคนอยู่เหรอ"
"ขอโทษครับ ผม...ผมมองไม่เห็น ผม..."
ฉันรีบขอโทษ แต่ในใจกลับหัวเราะ
แม้จะเพียงแค่สัมผัสเบาๆ บนขาของเธอ แต่ความรู้สึกนั้นช่างวิเศษเหลือเกิน
เพราะหลิวเปี้ยวเปี้ยวคนนี้ สวยมากจริงๆ ไม่แพ้ดาราคนหนึ่งนามสกุลฟาน
ไม่เพียงแต่หน้าตาดี รูปร่างก็ยอดเยี่ยมมาก
