เห็นหลิวเชามือหนึ่งกำลังรูดลูบอวัยวะของตัวเองที่อ่อนปวกเปียก อีกมือหนึ่งก็วางอยู่บนหน้าอกของหวังซินรู บีบเคล้นอย่างตะกละตะกลาม
หวังซินรูกัดริมฝีปากเบาๆ ใบหน้าแดงเรื่อ ดวงตาเริ่มมีประกายราคะ ครางอื้ออึงว่า "อืม...อาเฉา เธอทำให้ฉันรู้สึกทรมานจัง เธอทำได้หรือเปล่า เร็วสิ...ฉัน...ฉันอยากได้"
มองดูท่าทางของเธอ ไม่รู้ทำไม ฉันรู้สึกหึงขึ้นมาทันที
บางที ตอนนี้เธอคงกำลังนึกถึงความแข็งแรงและใหญ่โตของฉันอยู่สินะ
เธอคงหวังว่าหลิวเชาจะทำให้ได้บ้าง
"ถ้าทำไม่ไหวจริงๆ ก็ช่างมันเถอะ" หวังซินรูเบ้ปาก สายตาเศร้าสร้อย
หลิวเชาหัวเราะฮิฮิ "ที่รัก อย่าเพิ่งรีบสิ เดี๋ยวก็ได้แล้ว"
แม้จะพูดแบบนั้น แต่ฉันเห็นชัดว่าอวัยวะของเขายังคงอ่อนปวกเปียกไม่มีทีท่าจะตื่นตัว
พูดไปพลางเขาก็ยื่นมือไปหว่างขาของหวังซินรู
"อืม..."
เมื่อหลิวเชาปลุกเร้า เธอบิดตัวตามสัญชาตญาณ ทรวงอกที่ยั่วยวนก็สั่นไหวตาม
มือของหลิวเชาเคลื่อนไหวไม่หยุดในจุดลับนั้น สีหน้าของหวังซินรูดูเสเพลมากขึ้นเรื่อยๆ หรี่ตาลงเล็กน้อย แยกไม่ออกว่าเจ็บปวดหรือรู้สึกดี
มองภาพตรงหน้า ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อวัยวะเบื้องล่างเริ่มขยายตัว
"อืม...เร็ว เร็วสิ"
