เย่เฝยเทียนเงยหน้าขึ้น มองใบหน้าเยาะเย้ยที่แฝงความดุร้ายของหลิงเสี่ยว แต่สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม
"รายชื่อนี้เป็นเพียงรายชื่อผู้ที่ผ่านเกณฑ์เท่านั้น คุณตื่นเต้นไปทำไม?" เย่เฝยเทียนพูดเสียงเรียบ กวาดตามองผู้คนรอบข้างที่กำลังสมน้ำหน้า
"ฮ่าๆ" หลิงเสี่ยวหัวเราะลั่น จ้องมองเย่เฝยเทียนพลางพูดว่า "หรือว่าเจ้ายังคิดว่าตัวเองจะสามารถติดอันดับในกลุ่มที่หนึ่งได้? ฝันมาสามปีแล้ว ยังคงหยิ่งผยองไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ถึงขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมเลิกราอีก ดิ้นรนไปก็เท่านั้น"
"เจ้าหัวเราะอย่างไร้ยางอายเช่นนี้ หากผลลัพธ์ไม่เป็นอย่างที่เจ้าคิด เวลานั้นหน้าเจ้าจะไม่อายหรือ?" เย่เฝยเทียนขมวดคิ้ว แม้จะรู้ว่าหลิงเสี่ยวเกลียดตนมาตลอด แต่ก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนี้หรอกนะ? มีความแค้นอะไรกันนักหนา?
"ช่างไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ งั้นก็รอต่อไปเถอะ" หลิงเสี่ยวพูดเสียงเย็นชา เย่เฝยเทียนส่ายหน้า
อาจารย์ด้านหน้ายังคงยุ่งอยู่กับการจัดระเบียบข้อสอบและคัดลอกรายชื่อ ผ่านไปอีกระยะหนึ่ง ฉินอี้อุ้มม้วนรายชื่อเดินมาด้านหน้า ประกาศรายชื่อ 72 คนที่ติดอันดับสามแชมป์ ในนั้นมีชื่อของหลิงเสี่ยวรวมอยู่ด้วย สายตาที่เขามองเย่เฝยเทียนยิ่งดูยโสโอหังขึ้น แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากเยาะเย้ยอีก เมื่อต้องรอ ก็รอให้ประกาศรายชื่อทั้งหมดออกมาก่อน แล้วค่อยดูถูกเขาอย่างหนักหน่วงทีเดียว
เฟิง ชิ้งซวีรู้สึกตื่นเต้น รายชื่อสามแชมป์ไม่มีชื่อของเธอ และเธอมั่นใจว่าจะไม่ตกรอบ ดังนั้น ชื่อของเธอน่าจะมีโอกาสติดอันดับในกลุ่มสองมาก
หากหลังการสอบข้อเขียนแล้วยังทำผลงานได้ดี เป้าหมายของเธอก็จะสำเร็จ
"เฟิง ชิ้งซวี" เริ่มประกาศรายชื่อกลุ่มสอง ชื่อแรกก็คือเฟิง ชิ้งซวี ดวงตางามของเธอวูบไหวด้วยประกายแปลกตา ก่อนที่ใบหน้าจะเผยรอยยิ้ม สมกับที่คาดไว้ ได้เข้ากลุ่มสองจริงๆ
"ยู่เฉิง" อาจารย์ประกาศรายชื่อต่อไป ทุกชื่อที่ถูกเรียก ล้วนมีชื่อเสียงพอสมควรในหมู่ศิษย์นอกประตูของโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจว
"มู่หรง เชียว" เมื่อชื่อสุดท้ายถูกประกาศจบ อาจารย์ผู้นั้นก็วางรายชื่อในมือลง
มู่หรง เชียวที่นั่งอยู่ในที่นั่งของตน สีหน้าซีดขาวลงทันที ดูไม่ค่อยดีเลย
รายชื่อกลุ่มสอง คัดเลือก 36 คน สำหรับคนอื่นอาจเป็นเกียรติยศสูงส่ง แต่สำหรับเขาแล้ว ไม่ได้เข้ากลุ่มหนึ่งก็ถือว่าล้มเหลว
ครั้งที่แล้ว เขาได้อันดับสามในกลุ่มหนึ่ง ครั้งนี้ เขาก็ตั้งเป้าที่จะท้าทายหญิงสาวผู้ทะนงตนคนนั้นอีกครั้ง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าล้มเหลวอีกครั้ง และครั้งนี้ยังพ่ายแพ้ยับเยินกว่าเดิม
บนอัฒจันทร์ บุคคลสำคัญจากกลุ่มบริษัทมู่หรงก็มีสีหน้าไม่ค่อยดีเช่นกัน
"มู่หรง เชียวได้แค่กลุ่มสอง แถมยังไม่มีอันดับด้วย" ผู้ที่เป็นหัวหน้าพูดเสียงเบา มีเพียงสามคนในกลุ่มหนึ่งเท่านั้นที่มีอันดับเฉพาะ คนอื่นๆ ไม่มีอันดับ
คนอื่น ๆ ก็สงสัยและวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา กลุ่มที่หนึ่งมีสามที่นั่ง สาวน้อยในตำนานและหยาง ซิ่วน่าจะยังคงเป็นสองอันดับแรก แล้วใครกันที่ดันมู่หรง เชียวลงไปอยู่ในกลุ่มสอง?
ดูเหมือนว่าศิษย์นอกประตูที่มีชื่อเสียงทั้งหมดจะอยู่ในกลุ่มสองแล้ว พวกเขาคิดไม่ออกจริง ๆ ว่ามีใครที่ถูกลืมไป
"คราวนี้ใครกันที่โด่งดังขึ้นมาในทันที?" พวกเขามองไปรอบ ๆ ฝูงชน พยายามดูว่าพลาดใครไปหรือไม่ แต่ก็ยังนึกไม่ออก
อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับหลิงเสี่ยวแล้ว เขามองเย่เฝยเทียนด้วยสายตาเยาะเย้ย ตอนนี้ทุกอย่างได้ข้อสรุปแล้ว ไอ้หมอนั่นยังมีหน้ามานั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไม่รู้สึกอะไรอีก
ด้านหน้า ผู้อาวุโสหลายคนของโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจวกำลังถือกระดาษคำตอบสามแผ่นสุดท้าย ดูเหมือนจะมีความเห็นที่ไม่ตรงกัน กำลังถกเถียงอะไรบางอย่าง ราวกับว่ากำลังหารือถึงผลลัพธ์สุดท้าย หยาง ซิ่วเห็นภาพนี้แล้วสูดหายใจลึก คราวนี้จะสามารถเอาชนะฮัว เจี๋ยหยูได้หรือไม่?
เขาได้ตกลงกับโรงเรียนเวทมนตร์แล้วว่าปีหน้าจะเข้าไปฝึกฝนที่นั่นโดยตรง นี่เป็นการสอบครั้งสุดท้ายของเขา ซึ่งหมายความว่าเป็นโอกาสเดียวที่จะเอาชนะฮัว เจี๋ยหยูได้
ในที่สุด อาจารย์หลายคนของโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจวดูเหมือนจะตัดสินใจได้แล้ว มีคนจดบันทึกไว้ข้าง ๆ อาจารย์คนหนึ่งก้าวออกมาข้างหน้า มองไปรอบ ๆ นักเรียนที่มาชุมนุมกัน
ในทันใดนั้น ทั้งพื้นที่เงียบกริบ ทุกคนรอฟังการประกาศผลลัพธ์สุดท้าย
"อันดับที่สามของกลุ่มที่หนึ่ง หยาง ซิ่ว" อาจารย์คนนั้นประกาศชื่อแรก หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง พื้นที่นั้นก็ระเบิดเสียงอื้ออึงขึ้นมาทันที
หยาง ซิ่ว? หยาง ซิ่วได้อันดับสามเหรอ?
อัจฉริยะที่เคยรองจากฮัว เจี๋ยหยูเท่านั้น คราวนี้ก็ถูกดันลงมาเหมือนมู่หรง เชียวเหรอ?
"เป็นไปไม่ได้" หยาง ซิ่วที่กำลังรอผลอย่างตื่นเต้นดูเหมือนจะได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก เขาดูเหมือนจะสติแตกไป พูดกับตัวเองว่า "เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้..."
เขาหวังที่จะเอาชนะฮัว เจี๋ยหยูมาตลอด แต่คราวนี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้เอาชนะ แต่กลับถูกคนอื่นแซงขึ้นไป เขายอมรับไม่ได้ในทันที
"ใครกันแน่?" ทุกคนยิ่งสงสัยมากขึ้น แม้แต่คนบนอัฒจันทร์รอบ ๆ ก็จ้องมองอาจารย์ที่กำลังประกาศรายชื่อกลุ่มที่หนึ่งด้วยสายตาคมกริบ
"อันดับที่สองของกลุ่มที่หนึ่ง ฮัว เจี๋ยหยู" อาจารย์คนนั้นประกาศอีกครั้ง เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจของทุกคน
ฮัว เจี๋ยหยู ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งในการทดสอบทฤษฎีของการสอบฤดูใบไม้ร่วงสามปีติดต่อกัน คราวนี้ได้อันดับที่สองของกลุ่มที่หนึ่ง?
นอกจากนั้น ผู้ที่เอาชนะเธอไม่ใช่หยาง ซิ่ว และก็ไม่ใช่มู่หรง เชียว จนถึงตอนนี้ทุกคนก็ยังไม่สามารถเดาได้ว่าบุคคลลึกลับนั้นเป็นใคร
ฮัว เจี๋ยหยูเองก็รู้สึกแปลกใจ ไม่รู้ว่าทำไม ดวงตาสวยงามของเธอมองไปที่เย่เฝยเทียนที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะมีความรู้สึกแปลกๆ อยู่ในนั้น หรือว่า...
ความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนตอนนี้ถึงจุดสูงสุดแล้ว ใครกันแน่?
"ดี" เสียงคำรามต่ำๆ ดังขึ้น ยู่เฉิงกำหมัดแน่น แสดงสีหน้าตื่นเต้น ไม่มีใครรู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ ยิ่งไม่เข้าใจว่าเขาตื่นเต้นอะไร มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้ เพราะมีเพียงเขาที่เชื่อและเข้าใจคนๆ นั้น
สายตาของผู้อาวุโสในโรงเรียนมองไปที่ทุกคนอีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นมองผ่านฝูงชนไปที่ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง มีทั้งความประหลาดใจและความแปลกใจ
ซ่อนตัวอยู่ในโรงเรียนมาสามปีโดยไม่ส่งเสียงใดๆ พอส่งเสียงทีก็จะต้องทำให้ตกตะลึงเลยหรือ?
"ผู้ที่ได้อันดับหนึ่งในการทดสอบทฤษฎีของการสอบฤดูใบไม้ร่วงของโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจว..." เสียงของชายชราหยุดลงชั่วครู่ แล้วจึงค่อยๆ เอ่ยชื่อออกมา
"เย่...เฝย...เทียน!"
พร้อมกับเสียงของเขา พื้นที่ที่เคยวุ่นวายก็เงียบสนิทในชั่วพริบตา เงียบราวกับความตาย
สีหน้าของนักเรียนทั้งหลายดูน่าสนใจมาก พวกเขานึกถึงทุกความเป็นไปได้ แต่มีเพียงเย่เฝยเทียนเท่านั้นที่ไม่ปรากฏในจินตนาการของพวกเขา
คนที่ไม่เข้าสอบติดต่อกันสามปี ไม่ก้าวหน้าเลยสามปี และยังคงอยู่ในขั้นตอนการสะสมพลังมาตลอด ได้อันดับหนึ่งในการทดสอบทฤษฎี? นี่เป็นเรื่องตลกใช่ไหม?
ผู้อาวุโสของโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจวแน่นอนว่าไม่มีทางล้อเล่นในข้อสอบใหญ่ของฤดูใบไม้ร่วง หลังจากความตกตะลึง ก็ตามมาด้วยเสียงฮือฮาที่ดังยิ่งกว่า
"เย่เฝยเทียน อันดับหนึ่งในกลุ่มที่หนึ่ง? ฉันต้องกำลังฝันแน่ๆ" บางคนคิดว่าตัวเองได้ยินผิด
"เย่เฝยเทียน?" ฉินอี้ยืนอยู่ไม่ไกลจากผู้อาวุโส เธอพึมพำซ้ำเบาๆ ดูเหมือนจะเหม่อลอย ชื่อของเขาไม่ได้ปรากฏในรายชื่อผู้ผ่านเกณฑ์ ที่แท้ก็ไม่ใช่เพราะสอบทฤษฎีแย่จนไม่ผ่านเกณฑ์ แต่เป็นเพราะอยู่ในรายชื่อกลุ่มที่หนึ่ง เพียงแต่ว่า นี่มันดูเกินจริงไปหน่อยไหม?
หลิงเสี่ยวที่คิดว่าเย่เฝยเทียนจะถูกไล่ออกจากโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจว และกำลังเตรียมสมน้ำหน้าและดูถูกเย่เฝยเทียนอย่างสาสม รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งค้างไปนานแล้ว เขายืนขึ้น จ้องมองไปข้างหน้า เย่เฝยเทียน อันดับหนึ่งในกลุ่มที่หนึ่ง? อันดับหนึ่งในการสอบทฤษฎี?
เฟิง ชิ้งซวีอ้าปากค้าง ดวงตาสวยงามมองไปที่ผู้อาวุโสที่ประกาศรายชื่อกลุ่มที่หนึ่งด้วยความตกตะลึง จากนั้นสายตาก็ค่อยๆ หันไปมองเด็กหนุ่มคนนั้น
ในตอนนี้ เย่เฝยเทียนยังคงนั่งอยู่อย่างสงบ ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มบางๆ อย่างไม่สะทกสะท้านเช่นเดิม ดูเหมือนไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรือตกใจสำหรับเขาเลย ราวกับว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่ควรจะเป็น... ช่างเป็นความมั่นใจที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้
สามปีไม่เอ่ยปาก เพื่อวันนี้ที่จะได้เปล่งเสียงอันน่าตกตะลึงใช่หรือไม่?
ฮัว เจี๋ยหยูที่นั่งอยู่ข้างๆ เย่เฝยเทียนมองไปยังเด็กหนุ่มข้างกาย สถิติอันดับหนึ่งในการสอบทฤษฎีสามปีถูกทำลายลง แต่ในดวงตาอันงดงามของเธอกลับไม่มีความรู้สึกเสียใจมากนัก และไม่เหมือนกับหยาง ซิ่วหรือมู่หรง เชียวที่มีสีหน้าบิดเบี้ยว ในทางกลับกัน เธอดูเหมือนไม่ค่อยสนใจ ในดวงตาของเธอมีเพียงความสงสัยและความประหลาดใจเล็กน้อยเท่านั้น
บิดาของเธอบอกว่าพรสวรรค์ของเย่เฝยเทียนไม่ด้อยไปกว่าเธอ เธอย่อมรู้สึกไม่ยอมรับบ้าง วันนี้ในการสอบใหญ่ของฤดูใบไม้ร่วง เธอก็อยากจะดูว่าเย่เฝยเทียนมีอะไรที่ทำให้บิดาของเธอมองเขาด้วยสายตาที่แตกต่าง และยินดีที่จะรับเขาเป็นศิษย์
ในการทดสอบทฤษฎี เย่เฝยเทียนก็ได้ให้ความประหลาดใจแก่เธอแล้ว
"จะต้องมีความผิดพลาดแน่ๆ นี่เป็นไปไม่ได้" ทันใดนั้น เสียงตะโกนดังขึ้น หลายคนมองไปยังร่างที่อยู่ด้านหน้าของเย่เฝยเทียน นั่นคือหยาง ซิ่ว
เขาเพิ่งจะฟื้นตัวจากความผิดหวังที่ถูกดันลงไปอยู่ในอันดับที่สามของกลุ่มที่หนึ่ง แต่สิ่งที่รอเขาอยู่กลับเป็นการโจมตีที่รุนแรงยิ่งกว่า คนที่แซงเขาและคว้าอันดับหนึ่งในการสอบทฤษฎีไปได้ กลับเป็นคนที่เขาเพิ่งจะเยาะเย้ยอย่างรุนแรงเมื่อไม่นานมานี้ ถ้าเป็นเช่นนั้น คำพูดของเขาเมื่อครู่นี้จะมีความหมายอะไร? มันไม่ใช่การตบหน้าตัวเองหรอกหรือ?
"หยาง ซิ่ว เจ้ามีข้อสงสัยอะไรหรือ?" ผู้เฒ่าที่ประกาศผลการจัดอันดับมองไปที่เขาและถาม
หยาง ซิ่วชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วหันกลับไปมองเย่เฝยเทียนด้วยสายตาเย็นชา พูดว่า "เขานั่งอยู่ข้างๆ ฮัว เจี๋ยหยู เขาคัดลอก เขาต้องคัดลอกข้อสอบของฮัว เจี๋ยหยูแน่ๆ"
"ใช่ เขาต้องคัดลอกแน่ๆ" หลิงเสี่ยวก็เหมือนกับจับอะไรบางอย่างได้ เสริมขึ้นมา หลายคนดวงตาเป็นประกาย ราวกับพบจุดโจมตีได้
"เจ้าคิดว่าพวกเราที่ตรวจข้อสอบทั้งหมดตาบอดหรือ?" คำพูดเย็นชาของผู้เฒ่าเหมือนน้ำเย็นๆ ที่สาดใส่ความหวังของทุกคน ใช่แล้ว ข้อสอบของพวกเขาไม่ได้ผ่านมือเพียงคนเดียว โดยเฉพาะข้อสอบของสามคนในกลุ่มที่หนึ่ง เป็นผลลัพธ์ที่ได้จากการพิจารณาร่วมกัน ผ่านการตรวจสอบหลายครั้ง หากเย่เฝยเทียนคัดลอกจากฮัว เจี๋ยหยู จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่ถูกตรวจพบ?
นิ้วมือของเย่เฝยเทียนเคาะเบาๆ บนโต๊ะ ยังคงดูผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติเสมอ การโต้แย้งทั้งหมด เมื่อเผชิญกับความจริงที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า ก็จะแตกสลายไปทั้งหมด
"ข้าเชื่อมั่นในความสามารถของอาจารย์ผู้ตรวจอย่างแน่นอน แต่คนเรามักจะมีความชอบส่วนตัว ข้ายังคงไม่ยอมรับ และอยากรู้ว่าทำไมข้าถึงอยู่อันดับที่สามในกลุ่มที่หนึ่งของการสอบทฤษฎี ในขณะที่เขา เย่เฝยเทียน กลับอยู่ในอันดับหนึ่ง?" หยาง ซิ่วดูเหมือนจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก ยังคงยืนกรานต่อไป ราวกับว่าจะต้องทำลายตำแหน่งอันดับหนึ่งของเย่เฝยเทียนให้ได้
สายตาของผู้เฒ่าที่มองไปยังหยาง ซิ่วแสดงความผิดหวังเล็กน้อย ความล้มเหลวสำหรับเขาแล้ว ยากที่จะยอมรับถึงเพียงนี้เชียวหรือ?
หากไม่มีความสามารถในการรับมือแม้แต่เพียงเท่านี้ ถึงแม้จะมีพรสวรรค์โดดเด่น อนาคตก็ยังคงมีขีดจำกัด
เย่เฝยเทียนมองไปยังร่างด้านหน้า ช่างดื้อรั้นเสียจริง อย่างไรก็ตาม ยิ่งหยาง ซิ่วยืนกรานมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งล้มหนักมากขึ้นเท่านั้น!