บนเส้นทางภูเขา มีผู้คนเดินลงเขาอย่างต่อเนื่อง บางคนดูกระปรี้กระเปร่า บางคนดูอ่อนเพลีย หลายคนกำลังพูดคุยถึงเรื่องการปรากฏตัวของไพธอนปีศาจ
อาจารย์ได้ตัดสินใจแล้ว ผู้ที่เห็นด้วยตาตัวเองเริ่มสงสัยว่าตัวเองอาจมองผิดไป เพราะสัตว์ประหลาดที่ฝึกฝนจนเก่งกาจนั้นก็มีลักษณะคล้ายกับมังกรอยู่บ้าง
เย่เฝยเทียนเห็นร่างคุ้นตาเดินลงมาจากภูเขา เฟิง ชิ้งซวีในชุดสีแดงเพลิงมีฝุ่นเล็กน้อย แต่ใบหน้างดงามยังคงสะอาดสดใส ดูมีความสุข กำลังพูดคุยกับมู่หรง เชียวที่อยู่ข้างๆ
เมื่อเห็นเฟิง ชิ้งซวีและมู่หรง เชียวเดินลงเขา หลายคนก็มองมาที่เย่เฝยเทียนโดยไม่ตั้งใจ ทำให้เย่เฝยเทียนรู้สึกหงุดหงิด
เฟิง ชิ้งซวีก็สังเกตเห็นเหตุการณ์นี้ เธอเห็นเย่เฝยเทียน แต่สายตาของเธอก็เบนออกไปทันที ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงการสบตากับเย่เฝยเทียนโดยเจตนา และหยุดพูด
มู่หรง เชียวที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางอย่าง สายตาของเขามองตามเส้นทางภูเขาลงมาที่เย่เฝยเทียน ใบหน้าหล่อเหลาวัย 17 ปีแสดงความเย่อหยิ่งเล็กน้อย ดวงตาที่ยิ้มดูเหมือนจะไม่สนใจ เพียงแค่มองเล็กน้อยแล้วก็เบนสายตาไป
เย่เฝยเทียนไม่ได้ให้ความสนใจมากนักกับฝั่งนั้น เขาพูดกับยู่เฉิงที่อยู่ข้างๆว่า "ถ้าเป็นมังกรจริงๆ โรงเรียนจะปิดบังไว้หรือไม่?"
ยู่เฉิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า ตอบอย่างจริงจังว่า "ใช่"
"ตอนนี้ยังไม่ได้ปิดกั้นทั้งหมด ขึ้นเขากันเถอะ" เย่เฝยเทียนพูดขึ้น แล้วก้าวเท้าวิ่งขึ้นไปบนเส้นทางภูเขา
หลายคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ต่างตกตะลึง เฟิง ชิ้งซวียืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สายตาจับจ้องไปที่เย่เฝยเทียนที่วิ่งมาหาเธอ เขาคงไม่ได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจหรอกนะ?
เมื่อเห็นว่าเย่เฝยเทียนกำลังจะมาถึงข้างๆ เฟิง ชิ้งซวีจ้องมองเขา ริมฝีปากขยับเล็กน้อย กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับเห็นเย่เฝยเทียนวิ่งผ่านเธอไปเฉยๆ ชัดเจนว่าไม่ได้มาหาเธอ
สายตาคมกริบของยู่เฉิงกวาดมองเฟิง ชิ้งซวีและมู่หรง เชียวที่อยู่ข้างๆเธอ แล้วเดินผ่านไป
"พวกเขากำลังทำอะไร?" ทุกคนตระหนักว่าพวกเขาเข้าใจผิด เย่เฝยเทียนและยู่เฉิงกลับขึ้นเขาในตอนนี้?
"พวกเขาบ้าไปแล้วหรือ ก่อนหน้านี้ไม่ไป แต่ตอนนี้มีไพธอนปีศาจปรากฏตัว ทุกคนลงเขา แต่พวกเขากลับวิ่งขึ้นเขา?" หลายคนไม่เข้าใจ เย่เฝยเทียนก็ไม่รู้ แต่เขาอยากเห็นมังกรในตำนานมาก วิธีการสมาธิมหาอิสระสามารถสังเกตนกและสัตว์และได้รับประโยชน์ ถ้าได้เห็นมังกรจะเป็นอย่างไร?
ยู่เฉิงก็เช่นกัน อยากเห็นว่ามังกรหน้าตาเป็นอย่างไร
ทางหลักขึ้นเขาถูกปิดกั้น มีรุ่นพี่จากโรงเรียนปราชญ์เฉิงโจวยืนเฝ้าอยู่ที่นั่น อนุญาตให้ลงเขาเท่านั้น ไม่อนุญาตให้ขึ้นเขา โชคดีที่เย่เฝยเทียนและยู่เฉิงได้เตรียมใจไว้แล้ว ไม่ได้เข้าไปใกล้ แต่อ้อมไปขึ้นเขาทางเส้นทางเล็ก
ตลอดทาง มีด่านตรวจทุกที่ ยิ่งเป็นเช่นนี้ ความอยากรู้อยากเห็นของทั้งสองคนก็ยิ่งมากขึ้น และยิ่งทำให้พวกเขามั่นใจในการคาดเดาในใจมากขึ้น
บนภูเขา ในป่าทึบ สองคนแอบย่องไปอย่างเงียบๆ ยู่เฉิงถามว่า "การค้นหาแบบนี้ก็ยากที่จะพบ เราจะไปทางไหนดี"
"ไปทิศทางที่มีคนปิดล้อมมากที่สุด" ดวงตาของเย่เฝยเทียนเปล่งประกาย ยู่เฉิงตาเป็นประกาย แล้วพวกเขาก็แอบย่องต่อไปในทิศทางที่ถูกปิดล้อมหนาแน่นที่สุด
เวลาผ่านไปทีละนิด ดวงอาทิตย์ตกดิน ความมืดปกคลุม ทำให้การเคลื่อนไหวของทั้งสองสะดวกขึ้น
"ดูเหมือนจะมีคนน้อยลงเรื่อยๆ เราอาจจะมาถึงพื้นที่หลักแล้ว รอที่นี่กันเถอะ ลองเสี่ยงดวงดู" เย่เฝยเทียนพิงต้นไม้ใหญ่หลับตาพักผ่อน ค่ำคืนเริ่มมืดลง บริเวณนี้เงียบผิดปกติ ราวกับไม่มีสัตว์ประหลาดอาศัยอยู่แถวนี้เลย
ทันใดนั้น สายฟ้าฟาดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน ทำให้ป่าทึบสว่างราวกับกลางวัน ในขณะนั้น คนที่เฝ้าอยู่ในพื้นที่นี้ต่างเงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าเคร่งเครียด
มันจะมาแล้วหรือ?
"โครม..." เสียงฟ้าร้องดังขึ้น สายฟ้าปรากฏขึ้นทีละสาย มากขึ้นเรื่อยๆ เย่เฝยเทียนเห็นภาพที่ผิดปกตินี้แล้วรู้สึกตื่นเต้นและกังวลเล็กน้อย
"มังกร มันเป็นมังกรจริงๆ" มีเสียงร้องตกใจดังขึ้น เย่เฝยเทียนกระโดดขึ้นจากพื้น มองไปยังท้องฟ้าไม่ไกล ที่นั่น มังกรตัวยาวหลายพันเมตรบินวนเวียนอยู่ ในชั่วพริบตาก็หายไปและปรากฏขึ้นในตำแหน่งอื่น เสียงคำรามดังขึ้นเรื่อยๆ พื้นที่นี้กลายเป็นโลกแห่งสายฟ้า
"มังกร" ยู่เฉิงจ้องมองท้องฟ้าอย่างแน่วแน่ ไม่สามารถใช้คำพูดบรรยายความตื่นตะลึงในใจขณะนี้ได้
บนท้องฟ้า ปรากฏร่างของเหล่าผู้แข็งแกร่งขึ้นมากมาย รอบกายพวกเขามีแสงสว่างเจิดจ้า มีสมมติทางกฎหมายงอกออกมาจากแผ่นหลัง ดูสง่างามมาก ยืนอย่างองอาจราวกับเป็นผู้แข็งแกร่งจื้อสือ
บนท้องฟ้า มีร่างหนึ่งลงมาเหมือนสายฟ้า ชายผู้นี้ดูวัยกลางคน หน้าตาหล่อเหลามาก เมื่อเห็นเขาปรากฏตัว ผู้แข็งแกร่งหลายคนก็โค้งคำนับเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้มีตำแหน่งสูงส่งมาก
"นี่ไม่ใช่มังกร" ร่างนั้นไพล่มือไว้ด้านหลัง เงยหน้ามองท้องฟ้า ประโยคแรกที่พูดทำให้ทุกคนสะท้านใจ
"นี่เป็นรูปร่างของมังกร หลงหยุน ถูกปล่อยออกมาอย่างจงใจเพื่อให้ปรากฏที่นี่" ชายวัยกลางคนมีสายตาคมกริบ กล่าวว่า "การที่สามารถมีรูปร่างและหลงหยุนของมังกรได้ จะต้องมาจากมังกรตัวจริงแน่นอน ไม่รู้ว่ามีผู้มีฝีมือคนใดมาถึงภูเขาเทียนเหยาแล้ว"
"ไม่แปลกที่แสดงเพียงรูปร่างและหลงหยุน แต่ไม่มีพลังทำลายล้าง หากเป็นมังกรตัวจริง เกรงว่าพวกเราคงถูกทำลายไปนานแล้ว" มีผู้แข็งแกร่งบนท้องฟ้ากล่าว
"แม้จะไม่ใช่มังกรตัวจริง แต่การที่มีรูปร่างของมังกรปรากฏในเมืองเฉิงโจวของเรา ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นโชคหรือเคราะห์" ชายวัยกลางคนมีสายตาเปี่ยมด้วยพลัง กวาดตามองลงมาด้านล่าง เห็นว่ามีเด็กหนุ่มหลายคนอยู่ในทิศทางต่างๆ จึงพูดเบาๆ ว่า "ช่างเป็นพวกใจกล้าจริงๆ"
ด้านล่าง ไม่เพียงแต่เย่เฝยเทียนและยู่เฉิงที่แอบมาที่นี่ ยังมีคนอื่นๆ ที่ไม่ได้จากไปด้วย จิตใจของเด็กหนุ่มมักจะเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น โดยเฉพาะกับสิ่งที่เป็นตำนาน
"ไอ้พวกเด็กบ้านี่" ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งข้างๆ บ่นเบาๆ แม้จะปิดล้อมด้านนี้แล้ว แต่พวกเด็กๆ เหล่านี้ก็ยังแอบเข้ามาได้
ตอนนี้เย่เฝยเทียนไม่สนใจสิ่งอื่นใด ในสายตาของเขามีเพียงมังกรบนท้องฟ้า ไม่ว่าจะเป็นมังกรส่ายหาง หรือมังกรเหินฟ้า เห็นหัวแต่ไม่เห็นหาง ภาพเหล่านั้นกระทบจิตใจของเขาไม่หยุด
วิธีการสมาธิมหาอิสระหมุนวน พระราชวังชะตากรรมของเขาราวกับมีฟ้าผ่าไม่สิ้นสุด ปรากฏเงาของมังกร
พลังลมปราณสายฟ้าที่น่ากลัวรวมตัวกันรอบตัวเขา สายฟ้าหลายสายวิ่งไปมาบนร่างกายของเขา จิตสำนึกของเขาเหมือนจะจมลง ในดวงตาของเขาเหลือเพียงมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้น
ภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ราวกับจะสลักลงในสมองของเขา
สายฟ้าฟาดลงมาอย่างฉับพลัน แทงเข้าไปในหว่างคิ้วของเขา เงามังกรอันดุร้ายนั้น ประทับลงในม่านตาของเขา
"ฉี่ฉี่..." พลังสายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัววิ่งไปมาบนร่างของเย่เฝยเทียน ทำให้ร่างกายของเขาต้องทนรับพลังอันรุนแรง เขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงคำรามต่ำๆ แต่ในตอนนี้ตัวเขาเองก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากสภาวะนี้ได้ หลงหยุนนั้น กลับสลักลงในสมอง
มังกรศักดิ์สิทธิ์กวัดแกว่งหางมา เขาเห็นมังกรที่สง่างามนั้นพุ่งเข้าใส่เขา ในชั่วขณะนี้ ร่างกายของเย่เฝยเทียนสั่นเล็กน้อย แต่ไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย
"ระวัง" ยู่เฉิงราวกับรู้สึกถึงบางสิ่ง ตะโกนเสียงดัง แต่ก็สายไปแล้ว เงามังกรที่น่ากลัวนั้นพุ่งเข้าไปในหว่างคิ้วของเย่เฝยเทียนอย่างบ้าคลั่ง เย่เฝยเทียนส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ราวกับมีมังกรตัวจริงๆ กำลังพุ่งเข้าไปในสมองของเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสายฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด
"โครม" สมองสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง จิตสำนึกของเย่เฝยเทียนค่อยๆ เลือนหาย
"ในที่สุด เจ้าก็โตแล้ว" เสียงหนึ่งดังขึ้นในสมองของเย่เฝยเทียน ร่างกายของเขาล้มลงไปอย่างแข็งทื่อ ในเวลาเดียวกัน ปรากฏการณ์ประหลาดในสวรรค์และโลกนี้ก็หายไป
"เกิดอะไรขึ้น?" ผู้แข็งแกร่งในซู่คงวาบมา พวกเขาจ้องมองเย่เฝยเทียน มีคนหนึ่งด่าเบาๆ ว่า: "เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?"
"เจ้าหนูโชคร้ายนี่ ดูเหมือนจะถูกหลงหยุนโจมตี" มีคนพูดขึ้น
"ช่างกล้าหาญเหลือเกิน รีบดูซิว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า"
"เขาไม่เป็นไร" ตอนนี้ ชายวัยกลางคนหน้าตาดีเดินเข้ามาพูด ยู่เฉิงที่อยู่ข้างๆ เย่เฝยเทียนเงยหน้ามองเขา เห็นชายวัยกลางคนพูดว่า: "ฝากเขาไว้กับข้าชั่วคราว ข้าจะพาเขากลับไปดู"
"ได้" ทุกคนพยักหน้า ส่วนยู่เฉิงมองเขาและพูดว่า: "ท่านผู้อาวุโส ข้าขอไปด้วยได้หรือไม่"
"วางใจเถอะ เขาจะไม่เป็นอะไร ข้าอยู่ในโรงเรียน" ชายวัยกลางคนพูดกับยู่เฉิง สายตาของเขามีพลังมายาแปลกประหลาด ทำให้คนอยากเชื่อเขา ยู่เฉิงพยักหน้าและพูดว่า: "รบกวนท่านผู้อาวุโสด้วย"
...
เย่เฝยเทียนลืมตาขึ้น รู้สึกว่าร่างกายไม่มีความเจ็บปวดแม้แต่น้อย จึงรู้สึกแปลกใจ
จิตสำนึกเข้าไปในพระราชวังชะตากรรม แน่นอน บนต้นไม้โบราณแห่งโลก มีพื้นที่สายฟ้าแห่งหนึ่ง มีมังกรตัวหนึ่งพันอยู่ที่นั่น ดูสง่างามมาก
"เป็นไปได้อย่างไร ฉันเข้าไปในพระราชวังชะตากรรมได้" เย่เฝยเทียนรู้สึกสั่นสะเทือนในใจ หลังจากที่เขาหมดสติ เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงบางอย่าง แต่ก็นึกไม่ออก
ตั้งแต่เริ่มการฝึกฝนอย่างจริงจัง เขาหมดสติไปแล้วสองครั้ง เย่เฝยเทียนนึกถึงเรื่องนี้แล้วอดยิ้มขมขื่นไม่ได้ นี่มันช่างโชคร้ายจริงๆ แน่นอนว่าถ้าทุกครั้งที่หมดสติจะได้รับประโยชน์เหมือนสองครั้งนี้ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะเป็นแบบนี้อีกหลายครั้ง
ราวกับรู้สึกถึงบางสิ่ง เย่เฝยเทียนลุกพรวดขึ้นนั่ง พบว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่ไม่ใช่ของเขา และที่นี่ก็ไม่ใช่คฤหาสน์ที่เขาอาศัยอยู่อย่างชัดเจน
เย่เฝยเทียนลุกขึ้นยืน เปิดประตูห้องเดินออกไป พบว่าที่นี่เป็นคฤหาสน์ที่เงียบสงบและสวยงามมาก ด้านหน้ามีศาลาหลังหนึ่ง ที่นั่นมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่อย่างเงียบๆ ดูเหมือนกำลังวาดรูป ข้างๆ มีชายวัยกลางคนกำลังจิบชาอย่างสง่างาม ภาพนี้ดูเงียบสงบเป็นพิเศษ
เขาเดินเบาๆ ไปที่ข้างศาลา สายตาของเขาตกลงบนสิ่งที่หญิงสาวกำลังวาด นั่นเป็นกระดาษพิเศษแผ่นหนึ่ง และหญิงสาวไม่ได้กำลังวาดรูป แต่กำลังแกะสลักเส้นวิเศษบางอย่างอย่างต่อเนื่อง มีพลังลมปราณบางๆ แผ่ออกมาจากนั้น
"นี่คือ คาถากระดาษ" เย่เฝยเทียนรู้สึกตกใจ หญิงสาวตรงหน้านี้ เธอสามารถแกะสลักคาถาได้หรือ?
ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็ต้องเป็นช่างสลักคาถาสินะ นี่มันช่างอัจฉริยะเกินไปหน่อยแล้ว
"เธอเคยเห็นมาก่อนหรือ?" ชายวัยกลางคนหน้าตาดีวางถ้วยชาในมือลง มองไปที่เย่เฝยเทียนถาม
"ไม่เคยครับ แต่เคยเห็นในหนังสือ" เย่เฝยเทียนตอบ "บนกระดาษคาถานี้กำลังแกะสลักโล่อันหนึ่ง ใช้พลังงานวิญญาณแบบโลหะในการแกะสลัก น่าจะเป็นเวทมนต์ป้องกัน"
"เธอมองเห็นได้หรือ?" ชายวัยกลางคนรู้สึกประหลาดใจ
"ครับ" เย่เฝยเทียนพยักหน้า วิธีการสมาธิมหาอิสระมีความรู้สึกไวต่อพลังลมปราณอย่างมาก
"อยากเรียนไหม?" ชายวัยกลางคนถามพร้อมรอยยิ้ม
"อยากครับ" เย่เฝยเทียนพยักหน้า จากนั้นก็โค้งคำนับชายวัยกลางคนทันที พูดว่า "ศิษย์คารวะอาจารย์"
การเคลื่อนไหวนั้น เร็วเกินไปแล้ว
เย่เฝยเทียนแน่นอนว่ารู้ดีถึงความสำคัญของช่างสลักคาถา อาชีพที่หายากและพบได้ยากกว่าพ่อมด มีสถานะสูงส่งมาก ช่างสลักคาถาคนหนึ่ง ต้องเป็นพ่อมดที่มีพรสวรรค์พิเศษอย่างแน่นอน
"เธอก็เหมือนกับที่เล่าลือกันจริงๆ ช่างไร้ยางอายเสียจริง" หญิงสาววางปากกาในมือลง มองเย่เฝยเทียนพูด
เย่เฝยเทียนยิ้มโดยไม่สนใจ มองใบหน้าที่งดงามน่าตะลึงของหญิงสาว พูดว่า "เยาจิง พวกเราพบกันอีกแล้ว"
ปล. ขอบคุณหัวหน้าพันธมิตรโยวโยว เปี่ยวเปี่ยว เสี่ยวจิง และสิงไห่ทั้งสี่ท่าน ขอบคุณพี่น้องทุกคนที่บริจาคและแนะนำ ผลงานในช่วงหนังสือใหม่สำคัญมาก ขอให้ทุกคนสนับสนุนกันมากๆ นะครับ