อินทรีย์เมฆไฟส่งเสียงคำรามอย่างดุดัน! โลกสะเทือนสะท้าน!
ร่างกายของมันกลายเป็นเลเวลคราซีในทันที!
ในขณะที่ทุกคนกำลังจดจ่ออยู่กับสาวน้อยผู้กล้าหาญที่กำลังพุ่งเข้าหาจุนหลินหยวน—
อินทรีย์เมฆไฟก็ใช้เขี้ยวคาบตัวเฟิงอู่ขึ้นมาในพริบตา!
เฟิงอู่งงงันไปทั้งตัว!
"โอ้แม่เจ้า!" เฟิงอู่แทบจะกระอักเลือดออกมา!
เธอถูกอินทรีย์เมฆไฟจับตัวไปแล้ว!
เฟิงอู่ทั้งตัวยังคงอยู่ในอาการงุนงง เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็ทุบตีอินทรีย์เมฆไฟสุดแรง: "ปล่อยฉันลงไป! รีบปล่อยฉันลงไปเดี๋ยวนี้! ทำไมถึงคาบฉันไปด้วยล่ะ!"
อินทรีย์เมฆไฟหัวเราะเยาะ: "มันเหยียบหัวข้า ข้าก็ขโมยผู้หญิงของมันซะเลย!"
เฟิงอู่จะไม่รู้ได้อย่างไรว่า "มัน" คนนี้คือใคร? เพราะรู้นี่แหละ เธอถึงได้ขมขื่นจนอยากกระอักเลือดไงล่ะ!
"ฉันไม่ใช่!"
"พวกเธอทุกคนเป็นทั้งนั้นแหละ!!!" ดวงตาของอินทรีย์เมฆไฟเต็มไปด้วยความดุร้าย มันยืนกรานอย่างดื้อรั้น!
เฟิงอู่: "...โอเค สมมติว่าฉันเป็น แต่ทำไมในบรรดาสาวๆ มากมาย นายถึงเลือกฉันล่ะ!" ทำไมเธอถึงต้องเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดด้วย?
อินทรีย์เมฆไฟหัวเราะเยาะ: "พวกผู้หญิงพวกนั้นบ้าคลั่งเกินไป น่ากลัวเกินไป มีแต่เธอที่ดูเหมือนจะรังแกได้ง่ายที่สุด!"
เฟิงอู่รู้สึกเหมือนมีเลือดจุกอยู่ที่ลำคอ: "..." บ้าเอ๊ย!
ดังนั้น เพียงเพราะเธอไม่ได้คลั่งไคล้จุนหลินหยวนเหมือนสาวๆ คนอื่น เธอก็กลายเป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่ายเนี่ยนะ? นี่มันตรรกะอะไรกัน!
จุนหลินหยวนก็ตกใจกับการกระทำอันบ้าคลั่งของสาวน้อยคนนั้นเช่นกัน แต่ก็แค่ชั่วขณะเท่านั้น
ในวินาถัดมา เขาก็ชูดาบเฉือนฟ้าขึ้นและพุ่งเข้าใส่อินทรีย์เมฆไฟ!
อินทรีย์เมฆไฟคว้าตัวเฟิงอู่มา บีบคอเธอไว้ แล้วใช้เธอเป็นโล่กำบังตัวเอง ตะโกนขู่จุนหลินหยวน: "นะ นาย นายอย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นข้าจะฆ่าเธอทิ้งเลย!"
เฟิงอู่อยากตายจริงๆ!
จุนหลินหยวนเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึก ไม่สนใจเรื่องชีวิตและความตาย เขาจะยอมถูกขู่งั้นเหรอ? ล้อเล่นหรือไง!
"เฮ้ย ๆ ๆ ได้ยินไหม บอกให้อย่าเข้ามาแล้วยังจะเข้ามาอีก?!" อินทรีย์เมฆไฟถอยหลังไปเรื่อยๆ
จุนหลินหยวนมีรอยยิ้มเย็นชาปรากฏที่มุมปาก สายตาของเขาไม่เคยมองเฟิงอู่แม้แต่ครั้งเดียว ราวกับว่าในสายตาของเขา เฟิงอู่เป็นเพียงขนเส้นหนึ่งบนตัวอินทรีย์เมฆไฟ!
อินทรีย์เมฆไฟเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็ตกใจทันที!
วินาทีต่อมา มันก็กระพือปีกที่เหมือนเมฆ ส่งเสียงร้องดังลั่นแล้วพุ่งทะยานออกไป!
"อย่านะ!" เฟิงอู่ตกใจจนหน้าซีด!
อินทรีย์เมฆไฟคาบเธอไว้ในปาก แล้วบินหนีไปอย่างรวดเร็ว!
บิน หนี ไป!
เฟิงอู่รู้สึกว่าสายตามืดมัว เลือดลมปั่นป่วน ได้ยินเสียงลมพัดกรรโชกรอบตัว!
ก้มมองลงไปข้างล่าง เห็นว่าระยะห่างจากพื้นดินยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ...
ผู้คนบนพื้นดินกลายเป็นเพียงร่างเล็กๆ
เธอจึงตระหนักได้ว่า ร่างของเธอถูกแขวนอยู่บนเขี้ยวของอินทรีย์เมฆไฟ และยังถูกลมพัดให้แกว่งไปมา!
"แก แก แก—" เฟิงอู่โกรธจนอยากตบอินทรีย์เมฆไฟสักที!
มันจับตัวเธอเป็นตัวประกันเสียแล้ว!
อินทรีย์เมฆไฟก้มหน้าลงมา พบว่าตัวเองยังคงจับเด็กสาวคนนี้อยู่ ก็รู้สึกโมโหทันที!
ทำไมมันถึงได้พาตัวถ่วงออกมาด้วยนะ? มันเกือบจะปล่อยมือทิ้งเฟิงอู่ลงไป!
เฟิงอู่รีบคว้าเขี้ยวของมันไว้: "แกจะทำอะไรน่ะ!"
ที่ความสูงขนาดนี้ ถ้าตกลงไปก็ตายแน่!
อินทรีย์เมฆไฟจ้องเฟิงอู่อย่างรำคาญ: "เธอนี่ไร้ประโยชน์จริงๆ เป็นตัวประกันก็ยังทำไม่ได้ดี เธอจะเอายังไงกันแน่?"
เฟิงอู่สูดหายใจลึก! พยายามข่มความโกรธในใจเอาไว้!
"งั้นก็เป็นความผิดฉันสินะ?"
อินทรีย์เมฆไฟแค่นเสียง: "ไม่เคยเห็นตัวประกันที่ล้มเหลวขนาดนี้มาก่อน บอกมาสิ จับเธอมาแล้วได้ประโยชน์อะไร?"
เฟิงอู่: "..."
ไม่ อยาก พูด กับ แก!