มู่เจิ้นยืนอยู่บนยอดเขา เขามองไปยังหุบเขาที่แสงวิญญาณเริ่มจางลง หลังจากที่อันเรินและคนอื่นๆ ได้ล่าสัตว์ไปก่อนหน้านี้ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว เขาจึงโบกมือไปยังหวังตงและคนอื่นๆ ทั้งสามคน พูดว่า "ไปกันเถอะ เรามีเวลาอีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงจุดรวมพลที่อยู่ในแผนที่?"
"ตามความเร็วของพวกเรา พรุ่งนี้ก็จะถึงแล้ว"
หวังตงคิดสักครู่ แล้วพูดอย่างครุ่นคิด "แต่ผมก็เคยบอกไปแล้วว่า ข้อมูลนี้ไม่ได้มีแค่พวกเรารู้ ถึงแม้ว่าโดยทั่วไปคนที่ได้ข้อมูลแบบนี้มักจะพยายามเก็บเป็นความลับ แต่ตอนนั้น คนที่จ้องมองจักรพรรดิวิญญาณที่เพิ่งเกิดใหม่ คงไม่ได้มีแค่พวกเราแน่นอน"
มู่เจิ้นพยักหน้าเบาๆ เค้กใหญ่แบบนี้ ต้องมีคนจับตามองแน่นอน เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีแค่พวกเขาที่มีความทะเยอทะยานแบบนี้
