มู่เจิ้นมองหลั่วหลี่ที่มีริมฝีปากแดงเรื่อเผยอขึ้นเป็นรอยยิ้มอย่างจนปัญญา กลิ่นอายอันตรายนิดๆ นั้น ขณะเดียวกันเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เพราะมันยากมากที่จะได้ยินน้ำเสียงหึงหวงนิดๆ จากเธอ
"ยังไม่ยอมอธิบายอีก!" หลั่วหลี่รู้จักมู่เจิ้นดีเกินไป พอเห็นแววตาที่มีรอยยิ้มนั้นก็รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ใบหน้างามแดงเรื่อขึ้นมาทันที แกล้งทำโกรธจ้องเขาตาขวาง
มู่เจิ้นโอบเอวบางของสาวน้อยแน่น กอดรัดเข้าหาตัว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ไม่คิดจะปิดบังเรื่องเก้าหยวนเจี๋ยวจากหลั่วหลี่ จึงเล่าเรื่องเกี่ยวกับเก้าหยวนเจี๋ยวโดยย่อให้ฟัง
"เก้าหยวนเจี๋ยว?" หลั่วหลี่ได้ยินแล้วก็ตกใจเล็กน้อย โดยเฉพาะเมื่อได้ยินว่าก่อนหน้านี้เก้าหยวนเจี๋ยวผ่านศึกฟ้าผ่าของเทพดำมาได้ ใบหน้างามก็ยิ่งเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เธอเกิดในเผ่าเทพลั่ว จึงรู้เรื่องเผ่าพันธุ์สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งพวกนี้อยู่บ้าง ส่วนตระกูลเก้าหยวนเจี๋ยวก็เป็นเผ่าที่แข็งแกร่งมากในบรรดาเผ่าพันธุ์สัตว์วิญญาณ เธอไม่คิดว่าในร่างของมู่เจิ้นจะซ่อนสัตว์วิญญาณตัวหนึ่งอยู่
"เธอกล้าไปรับสายฟ้าเทพมารดำเนี่ยนะ!" แต่แล้วเธอก็เบิกตากว้างขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
