คืนวันนั้น สถาบันวิญญาณบุคคลเหนือถูกปกคลุมด้วยความมืด มู่เจิ้นนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงอย่างสงบ ในมือของเขามีแสงสีขาวไหลออกมา ภายในลูกปัดกลมเกลี้ยงนั้น มีมังกรขาวตัวหนึ่งกำลังเลื้อยและคำรามอยู่ เสียงคำรามทุ้มต่ำนั้นทำให้อากาศสั่นสะเทือน
มู่เจิ้นจ้องมองลูกประคำวิญญาณมังกรขาวในมือ ดวงตาของเขาฉายแววสงสัย ภายในลูกประคำวิญญาณมังกรขาวนี้บรรจุพลังวิญญาณที่มหาศาลไว้ เขาสามารถควบคุมพลังวิญญาณเหล่านี้ได้บ้าง แต่เขารู้สึกว่าลูกประคำวิญญาณมังกรขาวนี้ไม่น่าจะมีแค่ประโยชน์เท่านี้ แต่ทุกครั้งที่เขาพยายามแทรกซึมเข้าไปในลูกประคำวิญญาณมังกรขาว เขาก็ถูกผลักออกมา พลังภายในนั้นต่อต้านการเข้าไปของเขา
การต่อต้านนั้นดูเหมือนจะอ่อนแอ แต่ที่จริงแล้วน่ากลัวมาก แม้แต่มู่เจิ้นเองก็ไม่กล้าบุกเข้าไปโดยพลการ มิฉะนั้นแรงผลักกลับนั้นอาจทำให้เขาลำบาก
"ภายในลูกประคำวิญญาณมังกรขาวนี้...ดูเหมือนจะมีเฟิงอิ๋นอยู่" มู่เจิ้นขมวดคิ้วพลางพึมพำ
"เจ้าเดาถูกแล้ว" ความคิดของเก้าหยวนเจี๋ยวดังขึ้นในใจของเขาอย่างกะทันหัน
"เจ้ารู้เรื่องนี้หรือ?" มู่เจิ้นดีใจ รีบถามในใจ
