แกร๊ก
ประตูบ้านเล็กๆ ที่ปิดสนิทถูกมู่เจิ้นเปิดออกอย่างเบามือ เขามองเข้าไปในห้องที่สะอาดสะอ้านแล้วเดินขึ้นบันได ประตูห้องของลั่วหลี่เปิดแง้มไว้ เขาจึงผลักเข้าไปเบาๆ
ห้องเงียบสงบ มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนให้หลงใหล สายตาของมู่เจิ้นมองไปที่ในห้อง ตรงริมหน้าต่างมีร่างของสาวน้อยนอนเอกเขนกอยู่ เธอสวมเสื้อผ้าบางๆ เพียงไม่กี่ชิ้น ขายาวเรียวงามยื่นออกมา เปล่งประกายขาวใสดั่งหยก
แขนเรียวบางของเธอโอบรอบขาที่งอเล็กน้อย ใบหน้างดงามประณีตดั่งกระเบื้องเคลือบพิงอยู่กับเข่า ผมยาวที่ปกติจะรวบขึ้นตอนนี้กลับปล่อยสยายลงมาอย่างอิสระ สว่างไสวดั่งทางช้างเผือก
ดูเหมือนเธอจะหลับไปเบาๆ แผ่กลิ่นอายของความเกียจคร้านและสงบนิ่ง
มู่เจิ้นมองดูสาวน้อย ดวงตาของเขาก็มีแววของความรักอันเข้มข้นผ่านเข้ามา จากนั้นก็ค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้
และเมื่อเขาเข้าใกล้สาวน้อย เธอดูเหมือนจะรู้สึกตัว ดวงตางามที่ปิดสนิทพลันเปิดขึ้น ดวงตาใสกระจ่างดั่งแก้วมีความระแวดระวังและความคมกริบพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
