กอ ไห่มองไปข้างหน้าด้วยดวงตาสีแดงก่ำ สายตาของอีกฝ่ายยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม ราวกับทะเลที่ดูเงียบสงบ แต่ซ่อนกระแสน้ำวนที่น่ากลัวอยู่เบื้องล่าง พร้อมที่จะกลืนกินผู้คนได้ทุกเมื่อ
"เจ้ายังคิดว่านี่คือเส้นทางวิญญาณอยู่หรือ?"
กอ ไห่จ้องมู่เจิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย กัดฟันพูดว่า "ตอนนี้เจ้ายังมีคุณสมบัติที่จะพูดแบบนี้กับข้าอีกหรือ? ด้วยอะไร? ด้วยพลังระดับล้อวิญญาณช่วงปลายของเจ้าหรือ?!"
มู่เจิ้นยิ้มแล้วพูดว่า "ถ้าเจ้าต้องการล้างเงาและความกลัวในใจ ก็เข้ามาสิ แต่เจ้าควรรู้นิสัยของข้า ดังนั้นเมื่อจะทำอะไร ก็ต้องพร้อมที่จะจ่ายราคา แม้ว่าที่นี่จะไม่โหดร้ายเท่าเส้นทางวิญญาณ แต่ถ้าข้าสนใจกฎพวกนี้ ข้าก็คงไม่ทำสิ่งเหล่านั้นบนเส้นทางวิญญาณแล้ว"
ม่านตาของกอ ไห่หดเล็กน้อย เขามองรอยยิ้มของมู่เจิ้น ราวกับเห็นร่างอันน่าสะพรึงกลัวบนเส้นทางวิญญาณอีกครั้ง ความกลัวบางอย่างแผ่ซ่านออกมาจากส่วนลึกในใจ
"ตอนนี้เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดแบบนี้อีกแล้ว!"
