บนถนน โจวเย่ปกป้องมู่เจิ้นไว้ข้างหน้า สายตาคมกริบดั่งเหยี่ยวกวาดมองไปรอบๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ร่างกายของเขาจึงค่อยๆผ่อนคลายลง เขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกฆาตกรรมที่ค่อยๆจางหายไป
ฉึบ!
ร่างกายหลายสิบคนพุ่งมาล้อมรอบมู่เจิ้นทั้งสอง: "เจ้าน้อย โจวเย่"
"เสี่ยวมู่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?" เมื่อรู้สึกว่าความรู้สึกฆาตกรรมจางหายไป โจวเย่ก็ถอนหายใจโล่งอก หันมาถาม
มู่เจิ้นยิ้มและส่ายหัว พูดว่า: "โชคดีที่โจวอามาทันเวลา"
"เกิดอะไรขึ้น? พอฉันได้รับข่าวที่เจ้าให้ซูหลิงนำกลับมา ฉันก็รีบนำคนมาที่เมืองเหนือหลิงทันที พวกนั้นเป็นใคร? ทำไมถึงลงมือกับเจ้า?!" สีหน้าของโจวเย่ดูมืดครึ้ม มู่เจิ้นเป็นเจ้าน้อยของเขตผู้ปกครอง ไม่รู้ว่าใครกล้าบ้าบิ่นขนาดลงมือกับเขาในเมืองเหนือหลิงโดยตรง
"น่าจะเป็นคนของหลิวอวิ๋น" มู่เจิ้นตอบ
"เขตหลิว?" สีหน้าของโจวเย่เปลี่ยนไป แล้วก็ดูสงสัย: "แม้ว่าเขตผู้ปกครองของเรากับเขตหลิวจะไม่ถูกกันมาตลอด แต่ก็ยังพอยับยั้งชั่งใจกันอยู่ ทำไมถึง..."
