เหาเหรินเดินกลับไปยังบริเวณที่นั่ง และพบว่าเจาหงอกและเจากวงนั่งอยู่ตรงกลางแถวที่สาม
เจาหงอกเว้นที่นั่งไว้หนึ่งที่สำหรับเหาเหริน เหาเหรินโบกมือให้เซียยูจี๋ที่นั่งอยู่แถวที่หก เพื่อบอกว่าเขาจะย้ายไปนั่งข้างหน้า แล้วค่อยๆ เบียดเข้าไปนั่งลงบนที่นั่งว่างข้างเจาหงอก
"เมื่อกี้ไปหาอาจื่อมาเหรอ?" เจาหงอกหันมาถามเหาเหรินเบาๆ
"อืม ไปดูเธอมา" เหาเหรินตอบ
"ก่อนหน้านี้มากับเซียยูจี๋ใช่ไหม?" เจาหงอกถามต่อ
"อืม...ใช่" เหาเหรินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ
เจาหงอกเงียบไป มองไปที่เวที ไม่พูดอะไร
บนเวที ม่านถูกเปิดออกอีกครั้ง ฉากใหม่ปรากฏต่อหน้าผู้ชม - หลัวมี่อวี้กำลังขอความช่วยเหลือจากบาทหลวงหน้าสถานที่จำพรรษา
จากนั้น เจาเยียนจื่อในชุดสวยงามถูกนำตัวเข้าไปในสถานที่จำพรรษา
เจาหงอกนั่งตัวตรง มองอย่างตั้งใจ หรือจะพูดว่าชื่นชมก็ได้
การแสดงของเจาเยียนจื่อยังดูไม่เชี่ยวชาญนัก แต่ก็ดูไร้เดียงสามาก และจากสายตาของเจาหงอก เห็นได้ชัดว่าเธอรักและเอ็นดูลูกสาวของเธอมาก
