เมื่อลงบันไดเลื่อนมาถึงชั้นล่างของห้างสรรพสินค้า เจาเยียนจื่อก็ยกมือขึ้นกุมท้องทันที แสดงว่าเธอหิว
"อยากกินอะไร?" เหาเหรินถามเธอ
"เคเอฟซี"
เหาเหรินมองเธอ "โตขนาดนี้แล้ว ยังกินเคเอฟซีอยู่อีกเหรอ?"
เมื่อได้ยินเหาเหรินพูดแบบนั้น เจาเยียนจื่อก็หันขวับมาจ้องหน้าเขา "ก็อยากประหยัดเงินให้คุณไงล่ะ!"
เหาเหรินพูดไม่ออก ได้แต่เดินตามเธอเข้าไปในร้านเคเอฟซี
ตอนนี้เป็นเวลาอาหารกลางวันพอดี และถนนนานกิงก็อยู่ใจกลางเมือง ในร้านเคเอฟซีจึงคนแน่นมาก ไม่เพียงแต่แถวซื้อชุดอาหารจะยาวเหยียด โต๊ะทานอาหารก็เต็มไปหมด
เหาเหรินมองดูสภาพคนเบียดเสียดกัน จึงดึงแขนเจาเยียนจื่อไว้ "คนเยอะขนาดนี้ เราไปที่อื่นกันดีกว่า ฉันเลี้ยงคุณทานอาหารที่แพงกว่านี้"
"พอเถอะ! ที่นี่แหละ!" เจาเยียนจื่อไม่อยากไปที่อื่นอีก เธอพุ่งตัวเข้าไปในร้านเคเอฟซีทันที แล้วยืนรอข้างโต๊ะที่ใกล้จะทานเสร็จ
เห็นเธอดื้อขนาดนี้ เหาเหรินก็ได้แต่ถือถุงเสื้อผ้าไปต่อแถวที่ด้านหลัง ซื้อเสื้อผ้าทีก็เป็นพันหยวน แต่กินข้าวกลับประหยัดเงินให้เขา เหาเหรินรู้สึกว่าความคิดของผู้หญิงช่างเข้าใจยากจริงๆ
