ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้รางวัลเมื่อวานนี้: มารกินอย่างตะกละ（588）, ไฟในตาที่ลุกไหม้（588）, Crossfiretf（588）, หลิวซิงเยว่（200）, ประกายสีคราม（200）, う盗版い恋人（200）, จุยอ้ายเถาเถา（100）, อู่เซี่ยนหลิว_หู（100）, แตงโมซน（100）, สื่อโหยว100602110123388（100）, ตำแหน่งและการเรียกขาน（100）, รักที่จะกินผักโขม（100）, じ☆ve灬monkeyΘ（100）, kli随醒（100）, killer13（100）, $我爱你在六月$（100）
ฮ่าๆ มีเพื่อนเก่าของภารกิจของลูกเขยมังกรโผล่มาอีกแล้ว~~ จำนวนตัวอักษรในบทนี้ 2200+
————
เมื่อซุนจ่างเหล่าพาเหาเหรินกลับมาถึงบก ข้างนอกก็เป็นเวลาเช้าตรู่แล้ว
รถเบนซ์คันนั้นยังจอดเงียบๆ อยู่ริมทะเล พอดีที่ซุนจ่างเหล่าจะได้ขับรถไปส่งเหาเหรินที่โรงเรียน
บนถนน ในรถเงียบกริบ สภาพแวดล้อมนอกรถก็เงียบกริบเช่นกัน
ความเงียบของซุนจ่างเหล่า แสดงถึงความกดดันในใจของเขา การที่จ้าวกั๋วการเอาชีวิตรอดจากภัยพิบัติล้มเหลว ทำให้สถานการณ์ทั้งหมดของตงไห่ถูกปกคลุมด้วยเงามืด
"เฮ่ากงจื่อ ท่านไม่ต้องกังวล เรื่องที่เหลือพวกเราตงไห่จะจัดการเอง" ซุนจ่างเหล่าที่กำลังขับรถพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
"อืม" เหาเหรินพยักหน้า
