บทนี้มีความยาวประมาณ 3,400 ตัวอักษร เสี่ยวหลงขอขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน!!! ตอนนี้อยู่อันดับที่ 17 ในการโหวตตั๋วรายเดือนของเมือง ขอความช่วยเหลือจากทุกคนด้วย!!!
————
หลังจากเดินทางสามชั่วโมง เหาเหรินมาถึงเมืองเล็กๆ ในเจ้อเจียง แล้วด้วยการถามทางและใช้ GPS นำทาง เขาก็มาถึงหมู่บ้านเล็กๆ ที่อยู่ห่างจากเมืองประมาณครึ่งชั่วโมง
อิฐแดงผนังขาว เมื่อเทียบกับเมืองตงไห่แล้ว ที่นี่เป็นเพียงชนบทที่ล้าหลัง
รถแล่นไปตามถนนเล็กๆ คดเคี้ยว แข่งกับรถแทรกเตอร์ที่พ่นควันดำ โชคดีที่เหาเหรินขับรถได้ดีพอสมควร รถจึงไม่พลิกคว่ำลงไปในทุ่งนาข้างทาง
เขาขับรถไปพลางถามทางชาวบ้านไปพลาง ในที่สุดพวกเขาก็พบบ้านหลังเล็กๆ หลังหนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงรถ ทั้งครอบครัวก็ออกมาต้อนรับ
คนที่ยืนอยู่หน้าสุดคือเพื่อนสนิทสมัยสาวๆ ของยาย เมื่อเห็นยาย เธอก็เดินเข้ามาอย่างตื่นเต้น
"เสี่ยววู่ซือ!" ยายก็ตื่นเต้นเช่นกัน เดินออกจากรถแล้วกอดเธอไว้
"เสี่ยวเย่จือ!" ยายแก่ที่หน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยก็กอดยายของเหาเหรินอย่างตื่นเต้นเช่นกัน
พวกเธอกอดกันแน่น ทั้งดีใจทั้งตื่นเต้น เหาเหรินจอดรถในลานบ้าน แล้วออกมาเรียก "ยาย"
