มีเพียงเฉินหยวนเท่านั้นที่เข้าใจนิสัยของคนในครอบครัวเจียว เขาอดเป็นห่วงไม่ได้จึงถามด้วยความกังวลว่า "เจียวเฉินพวกเขาจะไม่แก้แค้นใช่ไหม?"
คนในครอบครัวเจียวดูภายนอกเหมือนใจดีกว่ากันทุกคน แต่ความจริงแล้วแต่ละคนเลือดเย็นและคิดบัญชีกันอย่างละเอียดยิบ เขาเป็นห่วงเชียวเนี่ยน
คนที่ถูกเป็นห่วงกลับไม่รู้สึกตัวเลย ขนตาดำขลับกดทับลักษณะของโจร พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า "ฉันรอให้พวกเขาแก้แค้นอยู่"
เฉินหยวน: "..."
เชียวเนี่ยนพูดจบ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่น
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก้มลงมองดู
เป็นข้อความจากหยวนหย่งชิ่น
[ป้าหยวน: เนี่ยนเนี่ยน ฉันออกเดินทางแล้ว หนูถึงแล้วหรือยัง?]
เชียวเนี่ยนหางตาดูเกียจคร้านเล็กน้อย มีสีแดงระเรื่อที่ดูเย่อหยิ่งเล็กน้อย นิ้วมือบินอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์พิมพ์ข้อความ
[QN: ฉันรอคุณอยู่ที่หน้าประตู]
หยวนหย่งชิ่นตอบกลับทันที
[ป้าหยวน: ได้]
เชียวเนี่ยนเก็บโทรศัพท์อีกครั้ง มองไปทางประตูหน้าหนึ่งที
เจียวเฉินพวกเขาพยุงเหอยู่เจียนกลับไปแล้ว ดูจากสีหน้าซีดเขียวของเหอยู่เจียน ดูเหมือนจะยังโกรธไม่หาย
จริงๆ แล้วเธอมองไม่ผิด
เหอยู่เจียนถูกเธอทำให้โกรธจนแทบหายใจไม่ออก
