เธอพูดแล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว
ไม่ให้โอกาสเชียวเนี่ยนเป็นกล้องส่องไฟเลย
ทิ้งให้เชียวเนี่ยนยืนงงอยู่ที่เดิม สับสนไปหมด
"อี้จงอนุญาตให้คนนอกมารับส่งเหรอ?" ไม่งั้นทำไมเฉินชิงชิงถึงบอกว่าจะไม่บอกครู
เธอไม่ชอบคิดมากกับเรื่องที่ไม่เข้าใจ เชียวเนี่ยนสลัดความสงสัยในหัวออกไป หยิบมือถือแล้วเดินออกจากประตูโรงเรียน
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาเลิกเรียนพอดี หน้าประตูโรงเรียนเต็มไปด้วยรถของผู้ปกครอง เชียวเนี่ยนเห็นรถฮุยเทิงจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามทันที
เธอกำลังจะเดินไป
ทันใดนั้น มีเสียงเรียกเธอ
"พี่"
เสียงนี้...
เชียวเนี่ยนขมวดคิ้ว ดวงตาเย็นชาลงทันที เธอเห็นเจียวเฉินเขย่งเท้าเดินเร็วๆ มาหาเธอ
วันนี้เธอใส่ชุด JK สีแดงเข้มดูโดดเด่นและเต็มไปด้วยความสดใส ผมยาวดำถูกมัดเป็นหางม้าด้วยโบว์สีเดียวกัน
หางม้าแกว่งไปมาตามการเคลื่อนไหว ดูบริสุทธิ์และน่าหลงใหล
เจียวเฉินเก่งมากในการแต่งตัวแสดงออกถึงตัวเอง เธอตัวไม่สูง ขาจึงไม่ยาวเท่าเชียวเนี่ยน แต่มีรูปร่างสวยตามธรรมชาติ ไม่จำเป็นต้องแต่งเติมก็สามารถทำให้คนอื่นตะลึงได้
