อย่างไรก็ตาม เชียวเนี่ยนมองดูโบว์น่ารักด้านบน มุมปากกระตุกเล็กน้อย
เธอนึกออกแล้วว่าเบอร์โทรศัพท์นี้เป็นของใคร
ก็คือเย่หลานที่เพิ่งแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกับเธอเมื่อตอนเย็นไม่ใช่หรือ?
เชียวเนี่ยนดูเวลาแล้วตอบข้อความกลับไป
แล้วเก็บโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะไปดูเสี่ยวเป่าจื่อที่ยังคงนอนหลับอยู่ในห้องข้างๆ แล้วจึงลงไปชั้นล่าง
ชั้นล่างโจ๊กอาหารทะเลถูกยกมาวางบนโต๊ะแล้ว เชียวเนี่ยนดึงเก้าอี้ออก ดวงตาดูง่วงนอนเล็กน้อยเพราะยังไม่ตื่นเต็มที่ ทำให้ดูเหมือนทั้งตัวเธอถูกห่อหุ้มด้วยความหงุดหงิด
เธอหยิบช้อนขึ้นมา มองดูโจ๊กจืดๆ ตรงหน้า ไม่รู้สึกอยากอาหารเลย
ตอนนี้เย่หวังฉวนเดินเข้ามา วางจานผักดองตรงหน้าเธอ บนผักสดเขียวมีน้ำมันพริกแดงๆ เคลือบอยู่ ดูแล้วน่าน้ำลายสอ ทำให้อยากอาหารขึ้นมาทันที
"ในตู้เย็นของเจียงลี่ไม่มีอะไรเลย มีแต่นี่ คุณเอาไว้กินไปก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ผมจะให้กู้ซานซื้อผักมาเก็บไว้ใหม่"
"อืม"
เชียวเนี่ยนพอเห็นผักดองก็สนใจแต่ผักดองทันที ไม่ได้ฟังว่าเขาพูดอะไร หยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วคีบทันที
