เธอจ่ายเงินให้คนขับแท็กซี่อย่างไม่เต็มใจ และเดินกลับบ้านอย่างแข็งทื่อ ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนขับ
"พ่อ แม่ ย่า หนูกลับมาแล้วค่ะ" เจียวเฉินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เปลี่ยนรองเท้าที่ทางเข้าแล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างเหนื่อยอ่อน
ช่วงนี้บรรยากาศในบ้านหดหู่มาก
"ฉันได้ยินมาว่าเจาจิงเหว่ยจะถูกตัดสินจำคุก"
เจียวเฉินเข้าไปในบ้านก็เห็นพ่อแม่ของเธอมีสีหน้าหดหู่อีกแล้ว ทำให้เธอรู้สึกแย่มากขึ้น
เฉียวเหนียนจิ้นช่างเป็นตัวอัปมงคลจริงๆ!
ถ้าเธอยอมไปเขตโล่เหอดีๆ ก็คงจะดี แต่กลับดันจะอยู่ในเมืองเราเฉิง ตั้งแต่เธอออกจากบ้านไป พวกเขาก็เหมือนถูกสาปให้ไม่มีวันดีเลยสักวัน
เฉินเชียงจือเห็นเธอกลับมาก็รีบลุกขึ้นยืน สั่งให้คนรับใช้ช่วยถือของให้ พร้อมกับฝืนยิ้มออกมา "เฉินเฉิน ลูกกลับมาแล้วเหรอ วันนี้เรียนเหนื่อยไหม ทำไมกลับมาดึกจัง ไปกินข้าวกับฝูเกอมาใช่ไหม"
เจียวเฉินพูดติดอ่าง ไม่กล้าสบตา "...ไม่เหนื่อยค่ะ อืม ไปกินข้าวมา"
