เจียวเหว่ยมินรู้สึกเสียใจอย่างมากในตอนนี้ เสียใจที่ตอนนั้นไม่ได้จากกันอย่างดีกับเชียวเนี่ยน และยิ่งเสียใจที่ฟังคำพูดของผู้หญิงในบ้านแล้วไม่ให้หน้าเชียวเนี่ยน
ถ้าตอนนั้นพวกเขาจากกันดีๆ อย่างน้อยพวกเขาก็คงได้รับผลประโยชน์บ้าง
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กที่เงียบๆในบ้านของพวกเขา ไม่เพียงแต่พ่อแม่แท้ๆและพี่ชายจะภูมิใจได้ แต่ตัวเองก็เรียนเก่งและยังรู้วิชาแพทย์อีกด้วย
เจียวเหว่ยมินมองดูลูกสาวของตัวเองที่ยังคงร้องไห้ปิดหน้าอยู่บนโซฟา นึกถึงรายการสัมภาษณ์ที่เขาเห็นในทีวีตอนอยู่ที่บริษัทก่อนหน้านี้
รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
อับอายมาก
และรู้สึกไม่สบายใจ
เขานั่งไม่ติด
ไม่ได้ พรุ่งนี้เขาต้องไปโรงเรียนอีกรอบ
*
เชียวเนี่ยนเดินลงมาจากชั้นบน เปลี่ยนมาใส่เสื้อฮู้ดตัวยาวสีเทาเข้มกับรองเท้าบู๊ตหมุด ดูเท่สุดๆ
สวมหมวกแบบเป็ดบนหัว ปิดบังใบหน้าที่งดงามไว้เกือบครึ่ง เหลือเพียงส่วนคางที่มีเส้นโค้งสวยงาม
และริมฝีปากสีแดงระเรื่อ
