ถังกั๋วชิงมีสีหน้าไม่ดีไปกว่าเธอเท่าไหร่ เขานวดหว่างคิ้วพลางพูดว่า "ผมสืบมาว่าเหมือนจะเป็นความต้องการของนายกเทศมนตรีเหยียน"
ตั้งเหว่ยกำลูกปัดในมือแน่น พึมพำอย่างไม่เป็นสุขว่า "นายกเทศมนตรีเหยียนไม่ใช่ถูกส่งมาจากจิงซือหรอกเหรอ? ทำไมเขาถึงมายุ่งกับเรื่องนี้ล่ะ"
นายกเทศมนตรีคนใหม่ของเมืองเราเฉิงคนนี้ถ้านับแล้วก็เป็นคนที่มาจากตระกูลที่มีชื่อเสียงโด่งดังในจิงซือ เขาแค่มาหาประสบการณ์ที่นี่
อยู่สองปีแล้วก็ต้องกลับไป
คนแบบนี้โดยทั่วไปจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ในท้องถิ่น
พวกเขาไม่สนใจหรอก!
ถังกั๋วชิงเม้มริมฝีปาก เขาอยู่ในเมืองเราเฉิงมานานหลายปีและมีรากฐานที่แข็งแกร่ง มีเส้นสายอยู่บ้าง เขาหันไปถามแม่ของเขา "เซียงหลาวรู้จักนายกเทศมนตรีเหยียนไหมครับ?"
ตั้งเหว่ยเล่นลูกปัดในมือเร็วขึ้น ตาของเธอกระตุก เธอรู้สึกว่าความจริงไม่ใช่แบบนี้ แต่ในขณะนี้เธอก็นึกไม่ออกว่ามีความเป็นไปได้อื่นอีกหรือไม่
"ฉันเคยเจอนายกเทศมนตรีเหยียนสองสามครั้ง ฉันจะลองไปหาเขาดู บางทีเขาอาจจะให้เกียรติยายแก่คนนี้ก็ได้"
เธอพูดจบ โทรศัพท์ของเหลียงเหิงก็ดังขึ้น
