ชายหนุ่มหล่อเหลาเผยอริมฝีปากบางๆ เขยิบเข้ามาใกล้เธอพร้อมกับสร้อยคอในมือ เสียงทุ้มต่ำชวนหลงใหล: "ฉันจะช่วยคุณใส่"
ลมหายใจของเขาเป่ารดข้างหูเธอ แผ่นหลังกว้างโอบล้อมเธอไว้ ให้ความรู้สึกแปลกๆ
หัวใจของเธอพลันบีบรัดแน่น
รู้สึกประหม่าขึ้นมา
เชียวเนี่ยนอยากหลบหนีโดยสัญชาตญาณ
แต่ชายร่างสูงขายาวกลับขวางทางเธอไว้ มือที่ร้อนผ่าวแตะที่ต้นคอด้านหลังของเธอ เสียงทุ้มต่ำราวกับกระซิบข้างหู
"อย่าขยับไปมา เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
เชียวเนี่ยนรู้สึกร้อนรุ่มในอก
สองมือกำแน่น
หัวใจเต้นตึกตัก
นี่ยังถือว่าอยู่ในขอบเขตของเพื่อนสนิทอยู่หรือ?
แต่เย่หวังฉวนทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก เธอจึงพูดอะไรที่เป็นการตั้งข้อสงสัยออกมาไม่ได้ กลัวว่าจะเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว ที่กลายเป็นว่าเธอคิดไปเองอีก
โชคดีที่เย่หวังฉวนเพียงแค่ช่วยเธอใส่สร้อยคออย่างสุภาพ ไม่มีการกระทำอื่นใดเกินเลย แล้วถอยหลังออกไปครึ่งก้าว
ดวงตาหรี่ลงมองเธอสองสามที นัยน์ตาลึกล้ำดั่งทะเลมองไม่ออกว่ามีความคิดอื่นใด
จากนั้นก็พูดกับเธอว่า
"เอาอย่างนี้ ถ่ายรูปสักภาพได้ไหม?"
เชียวเนี่ยนไม่ชอบถ่ายรูปเป็นที่สุด
ตั้งแต่เด็กจนโตเธอแทบไม่เคยถ่ายรูปเลย
