พอดีรถมาแล้ว
เซียงซุนจิ้นเรียกพวกเขาให้ขึ้นรถก่อน
เฉินชิงชิงและคนอื่นๆ ไม่อยากจากเด็กๆ น่ารักไป แต่ก็จำเป็นต้องขึ้นรถไปทีละคน
เย่หวังฉวนรอจนคนอื่นๆ เกือบไปหมดแล้ว ดวงตาลึกล้ำชวนสาวนักเรียนที่เย็นชา: "พวกเขาไปกันหมดแล้ว เธอนั่งรถฉันไปดีกว่า"
เสียงทุ้มต่ำของเขาชวนให้ใจสั่น ท่าทางยั่วยวน
ทำให้กู้ซานต้องเหลือบมองบ่อยๆ
เชียวเนี่ยนชะงักไปครู่หนึ่ง ยังไม่ทันตัดสินใจ
ก็ได้ยินเขาพูดอีกว่า: "เฉินเฉินก็ไปด้วยกัน"
"พวกเราสามคนพอดีหนึ่งคัน"
กู้ซานมีไหวพริบดี รีบชวนเชียวเนี่ยนทันที: "ใช่แล้วคุณเชียว นั่งรถเราไปเถอะครับ ผมเป็นคนขับ"
เย่ฉีเฉินก็เห็นด้วย จับปลายนิ้วของเชียวเนี่ยนไว้ ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง: "ผมอยากนั่งรถคันเดียวกับพี่สาว"
เชียวเนี่ยน: ...
สามคู่ตามองเธอแบบนี้ เธอจะพูดอะไรได้อีก?
*
ร้านอาหารที่เซียงซุนจิ้นจองไว้อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนจริงๆ แต่ไม่ใช่ร้านอาหารตามสั่งนอกโรงเรียนที่นักเรียนชั้น A นัดกันไว้ก่อนหน้านี้ แต่เป็นซุ่ยเซ๋อซวน
คนในเมืองเราเฉิงทุกคนรู้จักชื่อซุ่ยเซ๋อซวน
ชื่อมีกลิ่นอายของบทกวีและภาพวาด ราคาก็ 'มีกลิ่นอายของบทกวีและภาพวาด' เช่นกัน
